ดวงใจมาเฟีย #MarkBam
Chapter 6 [ทั้งตอน]
Warning : NC-17
Chapter 8
ไม่เหมือนใคร
*แกร็ก*
“คุณมาร์ค!” แบมแบมเรียกทันทีที่เห็นร่างสูงเดินเข้ามาในห้อง เลขาสาวเหมือนจะรู้งานจึงขอตัวกลับออกไป แบมแบมกำลังขวัญเสีย มีบอดี้การ์ดชุดดำเดินป้วนเปี้ยนเต็มไปหมด เหมือนจะมีผู้ก่อการร้ายยังไงยังงั้น
“ข่าวพวกนี้ ผมไม่เข้าใจ คือว่า..” แบมแบมพูดไม่เป็นคำ มาร์คเหลือบมองโทรทัศน์ที่ร่างเล็กเปิดทิ้งไว้ นักข่าวสาวกำลังรายงานข่าวมีภาพเขาโชว์หรา โชคดีที่ภาพของแบมแบมเป็นด้านหลังคนอื่นจึงไม่รู้ว่าใคร
“เก็บของเถอะ เราคงต้องไปอยู่บ้านกันสักพัก” มาร์คบอก ปกติเขาก็แทบไม่กลับบ้านอยู่แล้วนอกจากเวลาที่ต้องการหลบนักข่าวที่รอจิกเขาราวกับฝูงแร้งน่ารำคาญ
“ครับ” แบมแบมพูดไม่ออก เขารู้สึกผิด เขาไม่คิดว่าการไปกินข้าวกับร่างสูงในวันนั้น จะกลายเป็นเรื่องใหญ่แบบนี้ เขากลัวว่าเรื่องที่เกิดขึ้นจะทำให้คุณมาร์คลำบากใจ
ร่างบางเก็บกระเป๋าเงียบๆ คุณมาร์คไม่พูดกับเขาบางทีอาจจะโกรธ แบมแบมเป็นแค่คนธรรมดา เป็นผู้อาศัย และตอนนี้เขากำลังทำให้คุณมาร์คเดือดร้อนเพราะเขา
Place: คฤหาสน์ตระกูลต้วน
เป็นภาพคุ้นตาเสมอเพราะทันทีที่รถ Bentley Mulsanne สีดำคันหรูแล่นมาจอดหน้าคฤหาสน์ตระกูลต้วน เหล่าพ่อบ้านแม่บ้านก็รีบวิ่งออกมาต้อนรับเจ้านายหนุ่ม
“สวัสดีค่ะคุณท่าน ป้าให้เด็กเตรียมห้องไว้ให้แล้วค่ะ ดีใจที่เจอคุณแบมแบมอีกครั้งนะคะ” หัวหน้าแม่บ้านรายงาน ราวกับรู้ว่าเจ้านายจะกลับมาพร้อมใครอีกคน
นายน้อยของหล่อนก็เป็นแบบนี้ทุกที เวลามีข่าวดังๆทีไร ก็หลบนักข่าวโดยการกลับบ้านตลอด นึกสงสารนักข่าวพวกนั้นที่ต่อให้พยายามแค่ไหนก็ไม่สามารถเข้าถึงเจ้านายหล่อนได้สักครั้ง
“มาสิ” มาร์ครั้งแขนอีกฝ่ายไว้ให้เข้ามาในห้องนอนตน แบมแบมชะงัก ดวงตากลมมองหน้าอีกฝ่ายอย่างนึกสงสัย
“แต่ว่า..ป้าเจียเตรียมห้องไว้ให้ผมแล้วนะครับ”
“ใครบอก ชั้นไม่อนุญาตให้นายนอนที่อื่นนอกจากห้องนี้” มาร์คสั่ง จะให้แบมแบมไปนอนห้องอื่นอีกทำไม ในเมื่อตอนนี้แบมแบมเป็นเมียเขา
“แต่ว่า..”
“ไม่มีแต่ วันนี้ก็พักผ่อนซะเหนื่อยมาทั้งวัน”
+ดวงใจมาเฟีย+
“แบมแบมจะดิ้นทำไม”
“...”
“นอนไม่หลับเหรอ หืม?”
“ผม..ทำให้คุณมาร์คลำบากหรือเปล่าครับ” แบมแบมถามเสียงสั่น เขานั่งเครียดมาทั้งวัน เหมือนเรื่องนี้จะเป็นเรื่องใหญ่
“ทำไมถามแบบนั้น” มาร์คพลิกตัวมาเท้าคางมองอีกฝ่าย
“...”
“ฟังนะ ชั้นเป็นข่าวทุกวัน ไม่มีอะไรลำบากเลย คนที่ลำบากน่ะคือนาย” มาร์คบอก มันใช่เวลามาห่วงเขาไหม เขาเป็นข่าวเสียจนชิน คนที่ต้องห่วงคืออีกฝ่ายต่างหาก แบมแบมยังไม่เคยเจอเหตุการณ์แบบนี้
“คิดมากน่า..”
“คุณมาร์คดูเครียดนี่ครับ” มาร์คหัวเราะที่เขาดูเครียดเพราะกลัวว่าข่าวนี้จะทำให้คนของเขาเป็นอันตรายน่ะสิ ร่างเล็กก็ตีโพยตีพายไปเรื่อยว่าเขาเครียดเพราะเป็นข่าวกับเจ้าตัวห เขาน่ะดีใจจะตาย ถ้าไม่ติดว่ามีกระดูกอันใหญ่อย่างซง มินโฮขวางอยู่ เขาจะเปิดตัวเมียให้รู้แล้วรู้รอดเสียเลย
“อยากช่วยให้ชั้นหายเครียดมั้ยล่ะ”
“แบมช่วยได้เหรอครับ”
“น่ารัก”
“ครับ?”
“แทนตัวเองว่าแบมแบบนี้นะ” มันน่ารักน่าหมั่นเขี้ยวเสียจนมาร์คต้องกดปากหอมแก้มอีกฝ่ายฟอดใหญ่
“อื้อ..คุณมาร์คไม่เอาครับ”
“ว่าไง สรุปอยากช่วยให้ชั้นหายเครียดไหม”
“ยะ..อยากครับ”
“ดีมาก งั้นก็นอนนิ่งๆนะ เดี๋ยวชั้นจะจัดการเองที่รัก”
ร่างสูงก้มลงกดจูบอีกฝ่าย ลิ้นร้อนแลบเลียไปตามริมฝีปากอิ่ม ดุนดันให้ร่างเล็กเปิดปากออกให้เขาพาตัวเองไปชิมน้ำหวานรสเลิศ เสียงจ๊วบจ๊าบดังไปทั่วห้อง มือหนาค่อยๆ ปลดกระดุมชุดนอนร่างเล็กทันที ไม่ถึงนาทีแบมแบมก็ถูกปลอกเปลือกเสียจนหมด นอนตัวสั่นระริกอยู่ภายใต้อ้อมกอดของร่างสูง
“อ๊ะ..คุณมาร์ค..” แบมแบมร้องเมื่ออีกฝ่ายก้มลงกดจูบที่ซอกคอ แบมแบมขนลุกซู่ตอนที่ร่างสูงงับใบหูเขาเบาๆ มาร์คหัวเราะในลำคอ ก่อนจะถอดเสื้อเชิ้ตตัวเองออกบ้าง ดวงตากลมจ้องมองใบหน้าหล่อเหลาที่เขาหลงใหลนิ่ง ก่อนจะหลบตาเมื่อเห็นแผ่นอกแกร่งและหน้าท้องลอนสวยของอีกฝ่าย
มาร์คจับขาเรียวขาวขึ้นพาดไว้บนบ่า ยกขึ้นกดจูบซอกขาด้านในชิดแก่นกายเล็กที่เริ่มตั้งชันเพราะแรงอารมณ์ ก่อนที่นิ้วเรียวสวยจะค่อยๆเคลื่อนเข้าหาช่องทางรัก ในขณะที่ปากหยักก็ก้มลงครอบครองแก่นกายเล็กไว้ในปาก
“อ๊ะ ฮ๊ะ มะ..ไม่” แบมแบมร้องเมื่อร่างสูงสอดนิ้วเรียวยาวผลุบหายเข้าไปในช่องทางรัก มันไม่ได้เจ็บ แต่มันให้ความรู้สึกเสียวซ่าน อึดอัด ระคนตื่นเต้น มาร์คครางฮึมฮัมในลำคอเมื่อสัมผัสถึงความอบอุ่นคับแน่นที่เข้าตอดรัดนิ้วเรียวของเขาไว้ แก่นกายใหญ่สั่นระริกภายใต้กางเกงสแล็คสีดำ มือหนาละออกจากร่างเล็กปลดเปลื้องปราการด่านสุดท้ายของตัวเองออก แบมแบมที่ถูกปรนเปรอทั้งด้านหน้าด้านหลังก็แทบทนไม่ไหว
“อ๊ะ..คุณมาร์ค แบมไม่ไหว..ฮือ..ช่วยแบมที” ริมฝีปากหยักยกยิ้มเมื่อได้ยินคำพูดที่พึงใจ มาร์คพลิกตัวแบมแบมที่อยู่ใต้ร่างตนขึ้นมาอยู่ข้างบนแทน
แบมแบมค้ำยันแขนเข้ากับหน้าท้องแข็งเป็นลอนของคุณมาร์ค ดวงตากลมโตฉ่ำเยิ้มหยาดน้ำตาจ้องมองอีกฝ่ายอย่างนึกสงสัย
“ทำไมเป็นจริงๆด้วย” มาร์คพ่นหัวเราะทางจมูกด้วยลมหายใจร้อนๆ มือหนาช้อนสะโพกบางเข้ามาแนบชิดแก่นกายใหญ่ ขยับตัวกึ่งนั่งกึ่งนอน ก่อนจะค่อยๆยกเอวบางขึ้นทาบทับส่วนใหญ่โต ปลายหัวบานปริ่มน้ำใสด้วยแรงอารมณ์
“อืม...ซี้ดดด...” มาร์คกัดฟันค่อยๆ กดมือบนสะโพกบางให้เข้าครอบครองแก่นกายของตัวเอง
“อ๊ะ...ฮ๊ะ..” แบมแบมหลับตาแน่นรับสัมผัสจุกแน่นที่ค่อยๆชำแรกเข้ามา
“คุณมาร์ค..อือ..แบมเจ็บ..ฮึก” แบมแบมร้องครวญ ลำตัวเหยียดเกร็ง มือบางจับมือใหญ่ที่กำรอบสะโพกตัวเองไว้ให้เบาแรงกดลง แบมแบมไม่เคยชินกับส่วนใหญ่โตของมาเฟียหนุ่มแม้สักครั้ง มันทั้งใหญ่ ทั้งยาว ยิ่งอยู่ในท่านั่งแบมแบมรู้สึกเหมือนว่ามันจะเข้ามาลึกขึ้นกว่าทุกที
มาร์คค่อยๆขยับกายเข้าสวน กอดกระชับสะโพกบางเข้าหา กดจูบซับน้ำตาตรงปลายหางตาให้อีกฝ่ายอย่างอ่อนโยน มือหนาค่อยๆขยับสะโพกบางขึ้นลงเป็นไกด์นำทางให้
“ซี้ดดด แบมแบม!” มาร์คถึงกับร้องลั่นเมื่ออีกฝ่ายทิ้งสะโพกเข้าใส่ มันเสียวเสียจนมาร์คต้องกระชับเอวบางให้เบาแรงลง
“อ๊ะ อ่า..คุณมาร์ค อือ” ร่างเล็กพอจับจังหวะได้ก็ขยับสะโพกขึ้นลงเร็วขึ้นเมื่อความจุกแน่นหายไปเหลือแต่ความเสียวกระสัน จังหวะหนึ่งที่เขาทิ้งสะโพกลงแล้วคุณมาร์คสวนกายเข้าใส่ แบมแบมก็แทบแดดิ้นกับพิษไฟสวาท
“ฮ๊ะ...คุณมาร์ค..แบม..สะ..เสียว..มัน..อื้อ..ลึก..ฮื้อ...”
“อ่าห์..แบม..ซี้ดด..”
“ลึก..ฮื้อ...ลึกเกินไปแล้ว..อ๊ะ..คุณมาร์ค!” แบมแบมพยายามร้องห้ามปรามตอนที่มือใหญ่ล็อกเอวบางไว้แล้วสวนสะโพกขึ้นมาไม่หยุด เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังพึ่บพั่บเสียดหู
“อ๊า!!” แบมแบมร้องลั่นเขาไม่ได้มีน้ำอดน้ำทนเท่าคุณมาร์ค แก่นกายเขื่องกระแทกโดนจุดกระสันภายในซ้ำแล้วซ้ำเล่า จนแบมแบมหน้ามืดตามัวด้วยความเสียวซ่านแก่นกายเล็กกระตุกหงึกปล่อยหยาดน้ำรักออกมาเลอะเทอะไปทั้งเอวบางและหน้าท้องแกร่งของอีกฝ่ายโดยที่ไม่ต้องใช้มือช่วยเลยสักนิด
“อ๊ะ..บะ..เบา..อึก..เบาครับ” แบมแบมร้องบอกไม่เป็นคำเพราะแรงกระแทกจากคนใต้ร่าง
“อืมม ใกล้แล้ว..อ่าห์” มาเฟียหนุ่มคำราม มาร์คกระตุกกายสองสามครั้งปลดปล่อยหยาดน้ำรักเข้าใส่ร่างเล็กเสียจนล้น แบมแบมจิกมือลงกับลำแขนแกร่งเมื่อถูกลาวาอุ่นร้อนฉีดพ่นเข้ามาในร่างกายไม่หยุด
มาร์คพลิกตัวแบมแบมที่นอนหมดแรงซบกับอกแกร่งลงใต้ร่าง ดึงขาเรียวงามขึ้นพาดบ่าสวนกายเข้าใส่ร่างเล็กอีกครั้ง
“คุณมาร์ค ฮ๊ะ! แบม..อา..แบม..เหนื่อย..” แบมแบมร้องห้ามเมื่ออีกฝ่ายไม่ยอมให้เขาได้พัก
“พี่ก็..อา..เหนื่อยครับ” มาร์คบอกเจ้าเล่ห์ สวนกายเข้าหาเอวบาง แบมแบมนิ่วหน้า อยากจะว่าแรงๆเข้าให้
“เหนื่อยก็หยุดสิครับ อ๊ะ!” มาร์คยกยิ้มกระแทกกายเข้าใส่ ในขณะที่มือหนาก็เอื้อมไปขยับรูดแก่นกายบางให้มีความสุขพร้อมกันไปกับตน
ไม่รู้เวลาล่วงเลยผ่านไปเท่าไหร่ ร่างบางรับรู้เพียงความเสียวซ่านที่ร่างสูงบรรจงมอบให้ไม่ยอมหยุด ใบหน้าคมสะบัดแหงนเงยตามแรงอารมณ์ ไรผมเปียกชื้นไปด้วยหยาดเหงื่อ ไม่เคยมีเซ็กส์ครั้งไหนที่ดูดซับพลังงานเขาไปได้เยอะขนาดนี้ถ้าไม่ใช่คนตัวเล็ก ร่างกายของแบมแบมถูกใจเขาไปเสียทุกส่วน ไม่ว่าจะผิวขาวๆ เอวคอดบาง ต้นขาเนียน หรือแก่นกายเล็กที่สั่นระริกในมือเขา ให้ตายเร้าอารมณ์เป็นบ้า!
“อ๊ะ ฮ๊ะ คุณมาร์ค แบมไม่ไหว”
“อืมม ไปพร้อมกันนะ..” มาร์คค่อยๆผ่อนแรงสะโพกลง ดึงมืออีกคนให้เลื่อนมาจับแก่นกายตัวเอง ก่อนที่มือหนาจะจับกระชับไปอีกรอบให้ร่างกายได้เรียนรู้รสสัมผัสของกันและกัน
“อึก..อ๊า!” แบมแบมเกร็งตัวงอเมื่อร่างสูงเร่งสาวมือกับแก่นกายเล็กจนเขาปลดปล่อยไปอีกรอบ พร้อมๆกับแก่นกายร้อนที่กระแทกเข้ามาจนลึกสุด กระตุกหงึกฉีดพ่นน้ำรักอุ่นร้อนเข้าใส่กายบาง
“อ่าห์..” มาร์คคราง ค่อยๆถอนแก่นกายร้อนออกช้าๆ ลาวาขาวขุ่นค่อยๆไหลตามออกมาเลอะเทอะเปรอะเปื้อนเต็มซอกขาเนียน
มาร์คลูบหัวลูกชายตัวเขื่องเบาๆ มันยังคงแข็งชันแม้ปลดปล่อยไปแล้วถึงสองรอบ เขารวบตัวแบมแบมให้พลิกนอนคว่ำ ใจดีดึงหมอนมารองสะโพกบางไว้ มือหนาจับยึดสะโพกให้ลอยโด่ง แบมแบมหมดแรงปล่อยให้ร่างสูงจัดท่าทางได้ตามใจ มาร์คค่อยๆชำแรกแก่นกายเข้าหาอีกครั้ง มันผลุบเข้าไปง่ายกว่าครั้งแรกเพราะน้ำรักที่เขาปล่อยไว้ก่อนหน้านี้
ร่างบางอ่อนปวกเปียกแทบหมดแรงเพราะร่างสูงนำพาไปถึงแรงอารมณ์เสียหลายครั้ง ไม่รู้ครั้งนี้คุณมาร์คไปตายอดตายอยากมาจากไหน ถึงได้เสียบเอาเสียบเอาโดยไม่ถามความสมัครใจของแบมแบมสักคำ พอจะพูดท้วงอะไรก็ถูกปากหยักประกบจูบ พร้อมๆกับที่แก่นกายใหญ่ชำแรกเข้ามาในลำตัว เสียงร้องห้ามก็เลยกลายเป็นเสียงครวญครางไปเสียนี่
“กึก กึก กึก” มาร์คโหมสะโพกเข้าใส่เตียงแทบคว่ำ ไม่คิดว่าเมียเขาจะยวนยั่วเร้าอารมณ์เขาได้ขนาดนี้ ช่องทางรักแม้จะผ่านการใช้งานมาหลายครั้งก็ยังคงตอดรัดแก่นกายเขาแน่นไม่เปลี่ยน
“อ่าห์..อ่าห์..แบม..ฮืมม” มาร์คกัดฟันส่งเสียงคำรามในลำคอ
“อือ..อ๊ะ..อ่า..” แบมแบมครวญครางเสียงเบา เขาแทบจะไม่มีแรงจะรองรับอารมณ์ของร่างสูงแล้ว เตียงกว้างยับยู่ยี่ ขณะที่เรือนกายเปลือยเปล่าของแบมแบมเลอะเทอะเปรอะเปื้อนไปด้วยหยาดน้ำรักของตัวเอง แบมแบมหลั่งซ้ำแล้วซ้ำเล่า ตอนที่คุณมาร์คกระแทกกายเน้นย้ำเข้าใส่จุดกระสัน ในขณะที่อีกคนใช้เวลายาวนาน กว่าจะเสร็จไปสักยก
“คุณมาร์ค อ๊า.. แบมไม่ไหวแล้ว..อ๊า!!!” แบมแบมพูดได้เท่านั้น แกนก่ายเล็กก็บีบรัดน้ำรักออกมาอีกรอบ มันไม่ได้เยอะเท่าไหร่ แต่ทั้งหมดก็กลั่นมาจากความเสียวซ่านของแบมแบมทั้งนั้น มาร์คเมื่อเห็นแบมแบมถึงจุดหมายแล้วเขาก็ไม่คิดจะยั้งอารมณ์อีกต่อไป สะโพกสอบโหมเข้าใส่ร่างเล็กอย่างรุนแรง ลำแขนแกร่งตวัดรัดเอวบาง กระชับเข้าหาตัวให้ความรู้สึกแนบแน่นกว่าเดิม เมื่อความปรารถนาสุดท้ายมาถึงเขาก็กระแทกกายเข้าไปจนลึกสุด
“อ่าห์” มาร์คคำรามในลำคอระเบิดลาวาอุ่นร้อนเข้าใส่อีกคน ใบหน้าคมแหงนเงยรับรสสัมผัสคับแน่นอย่างพึงใจ แบมแบมเกร็งตัวรับหยาดน้ำรักของอีกฝ่าย ก่อนที่สติจะค่อยๆเลือนรางไป
มาร์คหอบหายใจ ทิ้งตัวนอนทาบทับเรือนกายอ่อนบาง พ่นลมหายใจร้อนๆออกมาไม่หยุด เสียงหอบหายใจดังกังวานอบอวลไปทั่วห้อง มาร์คไม่เคยรู้สึกยินดีและอิ่มเอมกับรสชาติของเซ็กส์ขนาดนี้มาก่อน เป็นครั้งแรกที่เขาไม่คิดจะยั้งแรงกับแบมแบม เขาอยากมอบสัมผัสทั้งหมดของเขาให้กับคนๆนี้ นึกเสียใจนิดหน่อยที่แบมแบมเป็นผู้ชาย ไม่อย่างนั้นทำขนาดนี้เขาคงมีลูกไว้เชยชมสมใจ แต่ก็นั่นแหละในยุคแบบนี้ใครเขาสนใจเรื่องนี้กัน
มาร์คยกยิ้มขยับลงจากตัวของแบมแบม มือหนาจับแก่นกายตัวเองออกจากช่องทางรัก ขยับมือเบาๆ สองสามครั้ง รีดน้ำรักของตัวเองออกจนหมด ก่อนจะดึงคนข้างๆที่เข้าสู่ห้วงนิทรามากกกอดไว้ในอ้อมแขน
คงเป็นความสุขใจที่ยากเกินจะบรรยายในชีวิตของมาร์ค ต้วน แบมแบมไม่ใช่คู่นอนแต่เป็นเมียเขา ไม่ใช่คนที่พอมีอะไรกันเสร็จก็แยกทาง แต่เป็นคนที่จะนอนด้วยในทุกคนและตื่นมาเจอกันในตอนเช้าในทุกวัน ใบหน้าคมคร้ามยกยิ้มอย่างอิ่มใจ กดจูบลงบนหน้าผากมนอย่างรักใคร่หวงแหน ก่อนจะเข้าสู่ห้วงนิทราไปอีกคน
+ดวงใจมาเฟีย+
แบมแบมสะดุ้งตื่นในตอนเช้าอีกวัน มือเล็กค่อยๆปลดแขนร่างสูงออกเบาๆ เพราะกลัวจะรบกวนการนอนของอีกฝ่าย ขาเล็กค่อยๆก้าวลงพื้น
“อ๊ะ” แบมแบมอุทาน รีบปิดปากตัวเองทันทีเพราะความเจ็บร้าวที่สะโพกและขาก็ไม่ค่อยมีแรง พอลงจากเตียงก็เลยต้องลงไปนั่งกองกับพื้น ตากลมตวัดมองอีกฝ่ายที่หลับสนิทสบายใจอย่างคาดโทษ ไม่รู้ว่าไปตายอดตายอยากมาจากไหน คนอะไรจะบ้ากามได้ขนาดนี้ ร่างสูงไม่เคยพอในครั้งเดียว จนลำบากเขาตลอด
วันนี้เขาใช้เวลาอาบน้ำนานกว่าปกติ เพราะกว่าจะเอาบางอย่างออกจากตัวหมดก็แทบจะสลบในห้องน้ำอีกรอบ คราวหลังจะไม่ให้ปล่อยข้างในเลย ปล่อยทีไรลำบากเขาทุกที
แบมแบมแต่งตัวเสร็จสรรพหันกลับไปมอง คุณมาร์คยังคงหลับสนิท เขาเลยห่มผ้าให้อีกฝ่าย ก่อนจะลงไปช่วยป้าเจียทำกับข้าวในครัวแทน
“ป้าเจียสบายดีนะครับ” แบมแบมชวนคุยในขณะที่มือก็ช่วยปลอกหัวหอมไปด้วย
“ป้าสบายดีค่ะ แล้วคุณแบมแบมล่ะคะ เห็นคุณจินยองบอกว่าคุณแบมแบมออกจากงานมาเป็นแม่บ้านให้คุณมาร์ค”
“ใช่ครับ” แบมแบมยิ้มตอบ นึกขอบคุณในใจที่ร่างสูงได้ช่วยเหลือตนไว้ในตอนที่ลำบาก
“แล้วคุณแบมแบมพักที่ไหนกันคะ”
“คอนโดคุณมาร์คครับ แต่ป้าเจียอย่าบอกใครนะครับ เดี๋ยวจะเป็นเรื่องขึ้นมาอีก” แบมแบมยิ้มแหย กลัวว่าเรื่องที่เขาพักกับร่างสูงจะกลายเป็นข่าวใหญ่ขึ้นมาอีก
“หืม?” หญิงสาวเลิกคิ้ว แม่บ้านอะไร้..ได้พักคอนโดหรูของเจ้านายขนาดนั้น ดูไปดูมาเด็กคนนี้ก็ดูซื่อดี..ซื่อเสียจนออกแนวซื่อบื้อด้วยซ้ำ ถ้าเป็นคนอื่นป่านนี้คงคุยโวโอ้อวดคนอื่นทั้งบ้านทั้งเมืองว่าได้อยู่กับคุณท่านไปหมดแล้ว ไม่มีใครมานั่งกลัวข่าวตัวเองเหมือนเด็กคนนี้หรอก
+ดวงใจมาเฟีย+
กลับไปคอมเม้นท์ที่ Dek-D กันสักนิด : http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1421688&chapter=9
ชอบมากเลยมันต้องแบบนี้สิ ไม่ใช่จินตนาการเพ้อเจ้อผู้ชายท้องได้เหมือนที่คนอื่นๆแต่ง
ตอบลบ