ดวงใจมาเฟีย #MarkBam
Chapter 6 [ทั้งตอน]
Warning : NC-17
Time has wings แบมแบมเชื่อคำนี้แล้วจริงๆผ่านไปไม่เท่าไหร่ นี่ก็เกือบครบเดือนแล้วที่แบมแบมมาอยู่กับคุณมาร์ค
“อื้อ ปล่อยนะครับ สายแล้วนะครับ คุณมาร์ค...” แบมแบมบอกอีกฝ่ายพยายามปลดมือปลาหมึกที่รัดตนออก ถอนหายใจเฮือกใหญ่เมื่อลุกออกมาจากเตียงได้ คุณมาร์คเป็นแบบนี้ทุกเช้าจนแบมแบมเหนื่อยใจ
ไม่ใช่เขาอาจหาญไปนอนกับร่างสูงหรอก เป็นคุณมาร์คเองต่างหากที่บ่นว่าปวดตัวบ้างล่ะ ปวดหัวบ้างล่ะ แล้วก็ทำเนียนมานอนให้เขานวดจนหลับคาเตียงเขาไปหลายครั้ง พอจะปลุกให้หลับไปนอนที่ห้องของคุณมาร์คก็ถูกมือปลาหมึกกระชากลงไปให้นอนด้วยกัน จากวันสองวันกลายเป็นสัปดาห์ จนเขาชินกับพฤติกรรม หลังๆก็เลยต้องนอนด้วยกันแบบนี้ทุกครั้ง แต่คุณมาร์คก็ไม่ได้ทำอะไรรุ่มร่ามมากมาย อาจมีกอดบ้าง จูบบ้าง ไปตามประสา ให้แบมแบมใจสั่นเล่น จนถึงตอนนี้เขายังไม่รู้เลยว่าเขากับคุณมาร์คเป็นอะไรกัน และถ้าเขาไม่คิดเข้าข้างตัวเอง บางที...คุณมาร์คอาจจะชอบเขาก็ได้ แต่นั่นแหละยังไงเขาก็ไม่กล้าหวังสูงหรอก คุณมาร์คอาจจะหยอกเขาเล่นก็ได้
“คุณมาร์คตื่นสิครับ วันนี้มีประชุมบอร์ดบริหารนะครับ” แบมแบมลากแขนใหญ่ให้ลุกขึ้นจากเตียง คุณจินยองมาบอกเขาตั้งแต่เมื่อคืนว่าวันนี้มีประชุมบอร์ดทั้งวัน กลัวคุณมาร์คจะตื่นสาย เลยให้แบมแบมช่วยปลุกอีกแรง
“อื้อ..” ร่างเล็กยื้อแขน แต่ไม่เห็นว่าอีกฝ่ายจะเขยื้อนสักนิด มาร์คอมยิ้มที่ได้แกล้งร่างเล็กตั้งแต่เช้า ใบหน้าบูดบึ้งของแบมแบมเป็นความบันเทิงใจอย่างหนึ่งของมาร์ค ยิ่งแก้มป่องๆนั่นพองลมไว้เต็มแก้มเหมือนหนูแฮมเตอร์เขาก็ยิ่งจะถูกใจ
แบมแบมเท้าเอวมองร่างสูงอย่างจนใจ
“ถ้าคุณมาร์คไม่ตื่น ผมจะไม่ให้จูบแล้วนะครับ” แบมแบมก้มลงกระซิบชิดหูอีกคน แม้จะเขินอายแต่เขารู้ว่าคุณมาร์คจะต้องจูบเขาทุกเช้าก่อนไปทำงาน หลังๆมานี้อีกคนงอแงจนหมดมาดคนเย็นชาสมัยก่อนเสียหมด
“ตื่นแล้วน่า” ไม่เห็นต้องเอาเรื่องจูบมาขู่เลย มาร์คขยี้ผมแรงๆ โดนเด็กเอาคืนจนได้
“อาบน้ำเลยนะครับ เดี๋ยวผมเตรียมชุดไว้ให้” แบมแบมเร่ง รุนหลังอีกฝ่ายเข้าห้องน้ำ
“อาบให้หน่อย”
*เพี๊ยะ*
“คุณมาร์ค! ยังจะเล่นอีก” แบมแบมตีแขนเข้าให้ แทนทีอีกฝ่ายจะสำนึก มาร์คกลับหัวเราะออกมาแทน เขาล่ะอยากให้นักข่าวมาเห็นคุณมาร์คมุมนี้จริงๆ ทั้งดื้อ ทั้งกวนประสาท
“ทานอะไรสักหน่อยครับ”
“ชั้นไม่หิว” มาร์คตอบทั้งๆที่สายตายังคงอ่านเอกสารสำคัญอยู่
“แต่มื้อนี้ คุณแบมแบมทำมาให้นะครับ” จินยองยกยิ้มเมื่อเจ้านายละจากเอกสารมาสนใจอาหารเสียที ถ้าเป็นปกติคุณมาร์คคงไม่สนใจอะไรนอกจากงาน ยากทีเดียวกว่าจะให้ร่างสูงมาทานข้าวได้ จินยองพึ่งค้นพบวิธีง่ายๆแบบนี้ได้เมื่อไม่กี่สัปดาห์ก่อน คุณมาร์คเสพติดรสมือของคุณแบมแบมเข้าเสียแล้ว
การประชุมในภาคบ่ายยังเต็มไปด้วยความเคร่งเครียดเหมือนเดิม ดวงตาคมกริบทรงอำนาจไม่ละไปจากคู่สนทนาสักครั้ง นึกหงุดหงิดในใจ ให้คนแก่ๆ มาเถียงกันเอาหน้าอย่างนี้ก็ไม่ไหว เขามีเวลาเล่นด้วยไม่กี่ชั่วโมงหรอก
“พอเถอะ ผมเหนื่อยจะฟังแล้ว สำหรับโครงการใหม่ที่เสนอมา เอาเป็นว่าให้ทั้งสองฝ่ายยื่นโครงการมาให้ผมพิจารณาแล้วกัน อ้อ! ขอเอกสารทางการเงินด้วย แล้วอย่าลืมว่าการฉ้อโกงของคุณฮงจุน ผมหวังว่าทุกคนจะจำได้ดีว่าผลสุดท้ายมันเป็นยังไง ถ้าผมยังเห็นว่าใครเล่นตุกติกกับผม...ผมไม่เอาไว้แน่” มาร์คพูดสรุปให้และปิดประชุมทันทีในเวลาถัดมา เขาเห็นหลายคนจะแย้งแต่ก็ไม่กล้า จินยองพยักหน้าให้ลีโอและคุณซูจีจัดการต่อ ก่อนจะเดินตามร่างสูงออกห้องประชุมไปทันที
ร่างสูงถอนหายใจแรงๆ เมื่อกลับมานั่งที่ห้องทำงาน มือหนายกนวดขมับที่ปวดตุบๆ ให้คลายความตึงเครียดลง การเป็นผู้บริหารตั้งแต่อายุยังน้อยไม่ใช่เรื่องง่ายจริงๆ
“จินยอง”
“ครับ”
“หาข้อมูลมหาลัยที่ดีที่สุดมาให้ชั้นด้วย”
“ผมจะจัดการให้ครับ” จินยองรับคำแม้จะงงๆว่าเจ้านายตนจะเอาไปทำอะไร บางทีอาจจะมอบทุนการศึกษาอีกก็ได้
“เดี๋ยว! วันนี้เรียกมาสักคนแล้วกัน”
“ได้ครับ”
คอนโดสูงเสียดฟ้าริมแม่น้ำฮัน ร่างสูงยืนล้วงกระเป๋าดื่มด่ำกับวิวงามที่แม้จะสวยน้อยกว่าคอนโดที่เขาพาแบมแบมไปอยู่แต่ก็สามารถพาเขาพักผ่อนหย่อนใจได้ อสังหาริมทรัพย์ตระกูลต้วนมีทุกที่ทั่วเมือง พักนี้เขาให้เวลากับเด็กที่เขานึกเอ็นดูเยอะเกินไปจนไม่มีเวลาให้ตัวเอง เขาไม่ได้ปลดปล่อยมาสักพักแล้ว บางทีความหงุดหงิดงุ่นง่านของเขาอาจมาจากเรื่องนี้
*แกร็ก* มาร์คหันกลับไปมองหญิงสาวหน้าตาสะสวยที่จินยองพาเข้ามา
“เข้ามาสิ” หญิงสาวยกยิ้ม ปรนเปรอให้เขาอย่างที่หล่อนถนัด มือเล็กปลดเปลื้องกระดุมเสื้อเชิ้ตออกอย่างรู้งาน ผลักร่างสูงใหญ่ให้ล้มตัวลงนอนก่อนจะขึ้นทาบทับ ปากบางพรมจูบไปทั่วหน้าท้องแกร่ง ก่อนจะหยุดที่ส่วนใหญ่โตน่าภูมิใจของอีกฝ่าย ไม่ต้องรอให้สอน หญิงสาวก้มลงครอบครองมัน เรือนกายงามสั่นระริกด้วยความกระสัน
หล่อนอยากได้คนๆนี้ คุณชายต้วนนอกจากจะหล่อเหลาแล้วยังรวยล้นฟ้าอีก มีตรงไหนที่ไม่เพอร์เฟคบ้าง เสร็จงานนี้หล่อนคงได้คุยฟุ้งไปทั้งวงการว่าได้นอนกับเศรษฐีหนุ่มแล้ว นักข่าวคงตีข่าวไปสักอาทิตย์สองอาทิตย์ถึงตอนนั้นหล่อนคงรวยอื้อซ่าเพราะงานล้นมือ หญิงสาวยิ้มกริ่ม ปลดเปลื้องเสื้อผ้าตัวเองออกทอดกายให้อีกคนอย่างใจง่าย จนลืมสังเกตความผิดปกติของคู่นอนแสนเพอร์เฟคคนนี้ไป
มาร์คขมวดคิ้วแน่นเมื่อได้กลิ่นน้ำหอมที่ไม่คุ้นเคย ไม่รวมสัมผัสที่เขาไม่ชอบอีก มือเล็กเริ่มลากไล้ไปตามแผงอกกว้าง เขาปลดมือออกเพราะไม่มีอารมณ์แถมลูกชายเขาก็ดันสงบตอนได้กลิ่นน้ำหอมฉุนจัดนั่นอีก
“ออกไป”
“คะ?” หญิงสาวชะงัก ถามกลับอย่างไม่เชื่อหู หล่อนทำอะไรผิดไปตรงไหนกัน
“ออกไป! จินยองส่งแขก!” มาร์คเรียกบอดี้การ์ดคนสนิทเสียงดัง
“กรี้ดด ไม่นะ ออกไป กรี้ดดด!” หญิงสาวหวีดร้องลั่นเมื่อชายแปลกหน้ากรูกันเข้ามาหา จินยองถือผ้าเช็ดตัวบังหญิงสาวไว้ก่อนจะบอกให้อีกคนไปเปลี่ยนชุด หลังจากหญิงสาวใส่ชุดเรียบร้อยก็ถูกลากตัวออกไปทันที
“ไม่ถูกใจเหรอครับ”
“อืม”
“ให้ผมเรียกคนใหม่มาให้ไหมครับ”
“ไม่ต้อง” มาร์คตอบอย่างขอไปที ทิ้งตัวลงกับเตียงกว้าง นึกหงุดหงิดที่เขาแตะต้องหญิงสาวไม่ได้อย่างใจหวัง พออะไรหลายๆ อย่างไม่ได้ปลดปล่อยก็นึกหงุดหงิดใจ แต่จะให้เขาเรียกใช้ใครอีกตอนนี้เขาก็หมดอารมณ์แล้ว
“กลับคอนโดกันเถอะ” มาร์คพูดขึ้นเมื่อกลัดกระดุมเสื้อเชิ้ตเสร็จ จินยองไม่เข้าใจว่าทำไมคุณมาร์คถึงแปลกไป คุณมาร์คไม่ได้แตะต้องใครมาเกือบเดือนแล้วตั้งแต่คุณแบมแบมมาอยู่ด้วย บางทีพรุ่งนี้เขาคงต้องไปปรึกษาคุณหมอกวนประสาทนั่น
ท่ามกลางความมืดเขามองเห็นใครบางคนนอนหลับอยู่ตรงโซฟา ปากหยักยกยิ้มกว้างโดยไม่รู้ตัว ความหงุดหงิดที่สั่งสมมลายหายไปในอากาศ แบมแบมคงจะนั่งรอเขาจนหลับ มาร์คจัดการอุ้มอีกฝ่ายไปนอนในห้อง อาบน้ำชำระร่างกายเรียบร้อยก็สอดตัวเข้าหาอีกคนที่นอนซุกในผ้าห่ม สูดกลิ่นหอมเย็นที่คุ้นเคยเข้าเต็มปอด
“อื้อ” ร่างเล็กครางเมื่อถูกรบกวนการนอน มาร์คยกยิ้ม กดจูบซอกคอขาวเนียนเบาๆ แบมแบมน่ารักเหมือนตุ๊กตา ไม่ว่าจะตากลมๆ แก้มป่องอูม จมูกเชิดรั้น หรือปากอิ่มฉ่ำวาวนั่น
ตั้งแต่เมื่อไหร่กันที่เขาปล่อยให้เด็กคนนี้เข้ามามีอิทธิพลในใจของเขา มันอาจจะเริ่มจากความเอ็นดูที่เห็นว่าเด็กคนนี้เป็นเด็กตรงๆ ซื่อๆ ดูไม่มีพิษภัยอะไร จนแปรเปลี่ยนเป็นความรู้สึกบางอย่างโดยที่เขาไม่รู้ตัว
มาร์คได้แต่ถามตัวเองซ้ำๆ ว่าทำไมเขาถึงไม่กล้าล่วงเกินอีกฝ่าย ทั้งๆที่จุดประสงค์ที่แท้จริงที่เขาพาตัวแบมแบมมาก็เพราะอยากได้มาเป็นคู่นอน แต่เอาเข้าจริงๆเขาก็ไม่กล้าทำอะไรเกินเลยอีกฝ่าย อาจเพราะกลัวว่าเขาจะไปสร้างความทรงจำแย่ๆแบบครั้งแรกที่เจอกันให้คนตัวเล็กอีก เลยคิดว่าถ้าเขาจะทำอะไรจริงๆ ก็อยากให้แบมแบมยินยอมพร้อมใจด้วย คิดแล้วก็อดสงสัยตัวเองไม่ได้ ไม่เคยเลยสักครั้งที่เขาจะต้องมานั่งแคร์ความรู้สึกใครแบบนี้
มือหนาไล้ปากอิ่ม ใบหน้าคมเคลื่อนต่ำลงเรื่อยๆ กว่าจะรู้ตัวอีกทีก็เป็นตอนที่ปากหยักสัมผัสกับความนิ่มหยุ่นของอีกคนนั่นแหละ แบมแบมครางอือในลำคอเมื่อถูกก่อกวนการหลับ มาร์คแทบหยุดหายใจ ไม่มีใครสั่งใครสอนบ้างหรือไงว่าห้ามทำน่าตาน่ารักแบบนี้
ไม่ไหว...ถ้ายังนอนจ้องอยู่แบบนี้ไม่ไหวแน่ๆ ร่างสูงผละออก ลุกไปดื่มน้ำในครัวเพื่อดับความร้อนรุ่มที่ตีตื้นขึ้นมา แบมแบมสะดุ้งตื่นกับไอเย็นที่ปะทะผิว มันไม่อบอุ่นเหมือนเคย คุณมาร์คกลับมาแล้วงั้นเหรอ ตากลมกวาดมองจำได้ว่าเมื่อหัวค่ำยังอยู่ที่โซฟาอยู่เลย ขาเล็กก้าวไปตามทางเดิน พอเห็นแสงไฟลอดมาจากห้องครัวจึงเดินไปหา
“อือ...คุณมาร์ค..” แบมแบมเรียก ตากลมหรี่ปรือเพราะยังปรับแสงไม่ได้ เสื้อยืดตัวโคร่งที่หล่นลงมาจนเปิดไหล่มนข้างขวาทั้งซีกทำเอาเขาหายใจติดขัด
“แบมแบมออกมาทำไม”
“กลับเข้าห้องไปได้แล้ว”
“อือ” แบมแบมครางรับงัวเงีย มือเล็กยกขึ้นขยี้ตา
“แบมแบม..ถ้านายยังไม่ไปอย่าหาว่าชั้นไม่เตือน” มาร์คเข่นฟันบอก ถ้าแบมแบมยังอยู่นานกว่านี้อีกนิด เขาไม่มั่นใจว่าจะข่มใจตัวเองได้อีกไหม
แบมแบมเอียงคอ จ้องอีกคนตาแป๋วอย่างไม่เข้าใจ เพียงเท่านั้นสติของร่างสูงก็ขาดผึง ความอดทนที่มีมาตลอดหลายเดือนมลายลงในเวลาไม่กี่นาที คนตัวสูงพุ่งเข้าใส่ร่างเล็กอย่างไม่รีรอ มือหนาตวัดโอบเอวบางไว้ในอ้อมกอด ส่วนมืออีกข้างก็ยกขึ้นประครองดวงหน้าหวานไว้ทาบทับริมฝีปากร้อนผ่าว ป้อนจูบหนักหน่วงให้อีกคนอย่างร้อนแรง
“อึก..อือ..” ไม่ไหว เขาเคยมีความอดทนสูงมากกว่านี้ แต่ไม่ใช่กับแบมแบม ร่างสูงกดจูบดุนดันลิ้นเข้าไปเก็บเกี่ยวหยาดน้ำหวานในโพลงปากอิ่ม
“อื้อ..คุณมาร์ค..แฮ่ก..” แบมแบมหอบหายใจ พยายามผลักมาเฟียหนุ่มออกด้วยความไม่เข้าใจ
มาร์คยกตัวแบมแบมขึ้นนั่งบนซิงค์อ่างล้างมือ มือใหญ่ผลุบหายเข้าไปในกางเกงนอน แบมแบมเกร็งตัวทันทีตอนที่อีกฝ่ายกอบกุมแก่นกายเล็กไว้ในมือ เรือนกายบางสั่นระริก ไม่เคยมีใครล่วงเกินหรือสัมผัสเขาขนาดนี้มาก่อน
“อื้อ คุณมาร์ค” หัวกลมทิ้งซบลงบนอกแกร่ง ในขณะที่มือเล็กก็จิกลงบนไหล่หนาทันที อารมณ์ราคะที่แบมแบมไม่เคยสัมผัสมาก่อนกำลังตีตื้นขึ้นมาจนเขาหายใจไม่ทัน
“อ๊ะ ฮ๊ะ คุณมาร์ค อือ..หยุด..คุณมาร์ค” แบมแบมพร่ำเรียกอีกฝ่ายไม่หยุด มาร์คกัดฟันแน่นกับเสียงครางกระเส่าที่เรียกชื่อตน มือใหญ่ปลดกระดุมชุดนอนอีกฝ่ายออกอย่างรีบร้อน ใจจริงเขาอยากกระชากชุดของแบมแบมออกเสียด้วยซ้ำ ถ้าเขาไม่กลัวว่าอีกฝ่ายจะเจ็บ
“อ๊า..ฮ๊า!!” แบมแบมครางลั่นด้วยความเสียวซ่านเมื่อปากหยักลากไล้ไปหยอกล้อกับเม็ดทับทิมทั้งสองข้าง ในขณะที่มือหนาก็สาวรูดแก่นกายเล็กเร็วขึ้นกว่าเดิมจนร่างเล็กครางลั่น
“อ๊ะ! คุณมาร์ค ผะ..ผมไม่ไหว..” แบมแบมหลับตา แผ่นหลังบางเกร็งจนเหยียดตรง นิ้วเล็กจิกลงบนไหล่หนาจนขึ้นรอยแดงเมื่อความรู้สึกบางอย่างแล่นรื้นมากลางลำตัว
“อ๊า!!” แบมแบมครางลั่น แก่นกายเล็กกระตุกหงึกปลดปล่อยหยาดน้ำขาวขุ่นออกมาไม่หยุด
“ไม่เคยช่วยตัวเองใช่ไหม” มาร์คกระซิบถามเมื่อพบว่าแบมแบมปลดปล่อยออกมามากผิดปกติ ร่างเล็กหน้าแดงจัดด้วยความเขินอาย ดวงตาคมกริบเหลือบมองดวงหน้าหวาน ก่อนจะหลับตาลง ประทับจูบลงบนซอกคอขาว เคลื่อนไปไหปลาร้า ขบดูดจนขึ้นรอยแดง แบมแบมครางอืมในลำคอ ยิ่งโหมพัดอารมณ์สวาทของชายหนุ่มให้ลุกฮือขึ้นกว่าเดิม จมูกโด่งชอนไชไปตามใบหูและลำคอ เป่าลมหายใจร้อนๆใส่ร่างเล็ก
มาร์คสูดหายใจลึก พยายามข่มใจเมื่อเห็นว่าเขาเกือบจะบรรเลงบทรักที่ซิงค์อ่างล้างมือ มือหนาตวัดเอวบางขึ้นโอบอุ้มในท่าเจ้าสาว ขายาวสาวเท้าอย่างเร่งรีบเข้าห้องนอนไปทันที แบมแบมสะดุ้งตอนที่แผ่นหลังบางสัมผัสความเย็นของเตียง ร่างเล็กรู้สึกสะลึมสะลือแทบหมดแรง สมองมึนเบลอไปหมดเพราะแรงราคะที่ร่างสูงมอบให้เมื่อกี้นี้
มาร์คใช้เวลาเพียงไม่กี่นาทีก็สามารถลอกคราบร่างบางออกจนหมด ชุดนอนสีหวานถูกปาทิ้งไปทางไหนก็ไม่รู้ พร้อมๆกับเสื้อเชิ้ตแบรนดังของชายหนุ่มที่ถูกโยนทิ้งไว้ข้างเตียงในเวลาไล่เลี่ยกัน มาร์คเริ่มปลุกเร้าร่างบางอีกครั้ง คงไม่ต้องบอกว่ามาเฟียเจนรักอย่างมาร์คมีน้ำอดน้ำทนกับเรื่องอย่างว่าขนาดไหน เขาไม่อยากให้แบมแบมมีความทรงจำเลวร้ายกับคืนแรกของเรา
บทเล้าโลมที่เขาไม่เคยมอบให้ใครคนไหนกำลังถูกมอบให้กับร่างบางอย่างบรรจง ดวงตาคมกริบจ้องมองใบหน้าหวานไม่วางตา ลากริมฝีปากไปหยอกล้อกับเม็ดทับทิมทั้งสองข้างอีกครั้ง ปากหยักหยุดแวะพักแอ่งสะดือบุ๋ม ก่อนจะค่อยๆ เลื่อนลงต่ำก้มลงครอบครองแก่นกายเล็กไว้ในปาก
“ฮ๊ะ!!..มะ..ไม่!..คุณมาร์ค..อืม..คุณมาร์ค..หย่า..” แบมแบมถึงกับสะดุ้ง พยายามผลักกลุ่มผมสีดำตรงหว่างขาออก ดวงตากลมคลอไปด้วยหยาดน้ำใสเพราะความเสียวซ่านจนเกินทน แก่นกายเล็กที่อ่อนยวบลงเมื่อกี้ถูกปลุกให้ตั้งชันขึ้นมาใหม่ ความช่ำชองของอีกฝ่ายทำเอาแบมแบมแทบแดดิ้น
มาร์คลากไล้เรียวลิ้นปรนเปรอให้ร่างเล็ก อย่างที่ไม่เคยทำกับใคร ถ้าไม่ใช่คนพิเศษอย่างแบมแบม คนอย่างมาร์ค ต้วนไม่เคยต้องปรนเปรอให้ใคร มีแต่ผู้หญิงที่วิ่งเข้ามาปรนเปรอให้ มือใหญ่ค่อยๆสอดใส่เข้าไปในช่องทางรัก มันตอดรัดแน่นตั้งแต่เขาพึ่งเข้าไปได้แค่ปากทาง
“ฮืมมม” มาร์คครางในลำคออย่างพึงใจ หัวใจแกร่งลิงโลดด้วยความดีใจที่เขาได้เป็นคนแรกของร่างเล็ก
“อ๊า!!” แบมแบมกระตุกเกร็งทันทีที่ร่างสูงสอดนิ้วเข้าใส่ แก่นกายเล็กฉีดพ่นน้ำขุ่นขาวออกมาอีกครั้ง ร่างเล็กถึงกับหมดแรงหอบหายใจระรัว มาร์คเก็บกลืนหยาดน้ำหวานไว้จนหมด โค้งตัวขึ้นไปจูบอีกฝ่าย กลิ่นคาวรักลอยคละคลุ้งแตะจมูก
“อึก..อ๊า..” มือเล็กยกมือขึ้นปิดปากพยายามกลั้นเสียงครางที่หลุดออกมายามร่างสูงสอดนิ้วเข้าไปเพิ่ม มันไม่เจ็บมาก แต่มันอึดอัด ความรู้สึกที่มีสิ่งแปลกปลอมชำแรกเข้าร่างกายทำเอาแบมแบมตัวสั่นระริกราวกับลูกนก
“อย่าปิด ชั้นอยากได้ยินเสียงนาย” มาร์คค่อยๆจับมือเล็กออก ยิ่งแบมแบมมีอาการเท่าไหร่ ก็ยิ่งโหมกระพือไฟสวาทของร่างสูงมากขึ้นเท่านั้น มาร์คกัดฟันข่มใจตัวเอง แกนกายแกร่งขยายใหญ่จนปวดหนึบไปหมด แบมแบมปลดปล่อยไปถึงสองครั้งในขณะที่มาร์คยังไม่ถึงสักครั้ง
“อ๊ะ!..ไม่..ผมเจ็บ..อือ..อึดอัด” แบมแบมร้องบอก ตอนที่ร่างสูงเพิ่มนิ้วเข้ามาอีกในช่องทางรัก คิ้วมนขมวดแน่น มือเล็กจิกเกร็งเข้ากับที่นอน
“ไม่เป็นไรนะคนดี..อดทน..อืม..อีกนิด” มาร์คพูดปลอบทั้งๆที่ตัวเองก็ใกล้จะไม่ไหวเต็มทน ดวงตากลมหวานที่คลอเคล้าไปด้วยหยาดน้ำตาช้อนมองร่างสูง มือเล็กสั่นระริกค่อยๆยกแตะดวงหน้าคม มาร์คกัดฟันแน่น ใบหน้าหล่อเหลาแสดงอาการอย่างปิดไม่มิด
“ขะ..เข้ามาเลยครับ..อือ..คุณมาร์ค..อ๊ะ..เข้ามาเลย” แบมแบมบอกเสียงกระเส่า เขารู้ว่าคุณมาร์คต้องการขนาดไหน แต่ก็ยังอดทนกับเขาเพราะกลัวเขาเจ็บ
เพียงเท่านั้นร่างสูงก็หมดความอดทน มือหนาปลดเข็มขัดออกกระชากกางเกงทิ้งไม่สนใจว่ามันจะไปหล่นอยู่ตรงไหน ส่วนแข็งขืนคับพองดันบ็อกเซอร์ออกมา มันเด่นนูนจนเห็นได้ชัด มาร์คปลดปราการด่านสุดท้ายออกอย่างเร่งรีบ มือหนารูดสาวแก่นกายใหญ่เตรียมความพร้อมให้ตัวเอง ปลายหัวบาน ฉ่ำไปด้วยน้ำเพราะแรงอารมณ์ แบมแบมหลบตาไม่กล้ามอง มันใหญ่มากจนคิดว่ามันจะเข้าไปในตัวเขาได้อย่างไร มาร์คจับแก่นกายร้อนผ่าวถูไถช่องทางรักของแบมแบม ก่อนจะค่อยๆกดเข้าไป
“อ๊ะ! ฮ๊ะ!”
“อืมม ผ่อนคลายหน่อย..แบมแบม..ชั้นไม่มีเจล..อืมมม..นายอาจจะเจ็บ” มาร์คกระซิบชิดริมใบหู ขบเย้าใบหูเล็กเพื่อให้ร่างบางผ่อนคลาย แก่นกายใหญ่เข้าไปได้เพียงแค่ส่วนหัวเท่านั้น ก็ถูกผนังรอบข้างบีบรัดเสียจนไปต่อไม่ได้
“จะ..เจ็บ..แบมเจ็บ..” แบมแบมว่าเสียงสั่น หยาดน้ำใสไหลกลิ้งลงหมอนดูน่าสงสาร มาร์คประกบจูบบนปากอิ่มนิ่มเพื่อปลอบประโลม
“อดทนอีกนิดนะครับคนดี” มาร์คบอกอีกครั้ง ค่อยๆดันแก่นกายเข้าช้าๆ มือหนาสาวรูดแก่นกายเล็กหวังให้ผ่อนคลายไปด้วยกัน เมื่อเห็นแบมแบมผ่อนคลายเขาจึงกระแทกกายเข้าไปทีเดียวจนสุด
“อ๊า!!” แบมแบมงอตัว ทั้งเจ็บทั้งอึดอัด มาร์คแช่แก่นกายเอาไว้ให้อีกฝ่ายได้ปรับตัว ก่อนจะเริ่มขยับสะโพก
“อ๊ะ..ฮ๊ะ..คุณมาร์ค..คุณมาร์ค” แบมแบมแทบแดดิ้นกับไฟสวาทที่ชายหนุ่มมอบให้ ร่างสูงหมุนวนสะโพก ขยับโยกเข้าไปจนลึกสุด ก่อนจะถอนออกช้าๆแล้วกดย้ำลงไปใหม่
“อืม..แบมแบม..” มาร์คครางรับในลำคอ หยัดสะโพก ส่งแรงเข้าหา จมูกโด่งชอนไชไปตามลำคอขาว สูดกลิ่นหอมเย็นเอกลักษณ์ประจำตัวของอีกฝ่ายไว้เต็มปอด
“อ๊ะ..ฮ๊ะ!..อ๊า!” แบมแบมครางลั่นเมื่อแก่นกายแกร่งกระทบโดนจุดกระสัน มาร์คยิ้มกริ่ม ย้ำกระแทกกระทั้นจุดนั้นเข้าไป จนแบมแบมดิ้นพล่าน ช่องทางรักยังคงเต้นตุบๆ ตอดรัดแก่นกายเขาไม่หยุด
“อ๊ะ...อ๊า...ฮ๊ะ...อ๊ะ...” ด้วยความเจนจัดของร่างสูง เพียงไม่กี่นาทีต่อมาก็ทำเอาร่างเล็กครางลั่น ลืมความเจ็บปวดไปเสียหมดสิ้น คงเหลือไว้เพียงความเสียวกระสันที่ร่างสูงมอบให้
“แบมแบม..อืม..แบม..” มาร์คครางชื่ออีกคนไม่หยุด ใบหน้าคมแหงนเงย รับความเสียวซ่านที่เข้าพุ่งโจมตี ไม่ไหว ถ้ายังเป็นแบบนี้ต้องไม่ไหวแน่ๆ เขาเคยมีความอดทนมากกว่านี้ แต่ไม่ใช่กับแบมแบม ร่างกายอ่อนบางสั่นระริกตรงหน้าปลุกเร้าเขาจนเกินไป เรือนกายร้อนผ่าวเสียดสีกันแทบมอดไหม้ มาร์คเร่งจังหวะขึ้น เรียกเสียงครางกระเส่าจากร่างบาง
“เรียกพี่มาร์คหน่อยสิคนดี อืมมม” ร่างสูงที่ก้าวเข้าสู่แรงอารมณ์เรียกร้อง ร่างบางที่ตอนนี้แทบไม่มีสติ รับรู้เพียงความเสียวกระสันที่ร่างสูงมอบให้
“พี่มาร์ค..อ๊ะ..พี่มาร์ค” มาร์คครางฮึมฮัมรับในลำคอ
“อ๊ะ...มะ..ไม่..ไหว..แล้ว!!” แบมแบมร้องบอกสติขาดสะบั้น เมื่อความสุขแล่นริ้วมาตามแก่นกายตน
“อ๊ะ..ไม่..อย่า..อย่าทำแบบนี้..ผมไม่ไหว!” แบมแบมร้องลั่นเมื่อถูกมือหนาเอื้อมมาบีบรัดแก่นกายเล็กไว้
“อืม...อีกนิดคนดี..อีกนิด...หายใจเข้าลึกๆ ฮืม..ไปพร้อมกันนะ” มาร์คพูดปลอบประโลมอีกคนเมื่อถูกช่องทางรักสีหวานตอดรัดเสียแน่น จนแทบจะเสร็จมะรอมมะร่อ ถ้าเป็นแบมแบมแล้ว..ไม่พอหรอก เท่าไหร่ก็ไม่พอ
“ผม..อ๊ะ..ผม..ไม่ไหว..จะไปแล้ว..อึก” แบมแบมบอก เขาไม่ไหวแล้วทั้งเสียวกระสัน ทั้งทรมาน ร่างสูงเร่งจังหวะถี่ยิบเพราะใกล้เสร็จสมเต็มทน ในจังหวะสุดท้ายเขาจึงกระแทกแก่นกายเข้าไปข้างในจนลึกสุด ปลดปล่อยลาวาอุ่นร้อนเข้าสู่ภายในอีกคน พร้อมๆกับแก่นกายเล็กที่กระตุกเกร็งฉีดพ่นหยาดน้ำสีขุ่นออกมาอีกครั้ง
“อ๊า!!!” ร่างเล็กกรีดร้องลั่นเมื่อความสุขเข้าถาโถม ร่างกายเหยียดเกร็งรับหยาดน้ำรักมากล้นของอีกฝ่ายเข้ามาในร่างกาย
“ฮืมม” มาร์คคำรามในลำคออย่างพึงใจเมื่อเสร็จสม แบมแบมหอบหายใจระรัว ราวกับวิ่งทางไกลมาหลายกิโล สติเริ่มเลือนรางเต็มทนเพราะความเหนื่อยล้า มาร์คยังคงไม่ถอนแก่นกายใหญ่ออกจากช่องทางรัก มันไม่ได้สงบลงเพราะเขายังไม่ได้ปลดปล่อยอารมณ์อย่างเต็มที่ มาร์คไม่เคยพึงใจในบทรักเพียงครั้งเดียว แต่พอเห็นแบมแบมหมดแรงจะหลับอยู่มะรอมมะร่อเขาจึงไม่อยากเอาแต่ใจ
ร่างสูงค่อยๆ ถอนแก่นกายออก ปริมาณน้ำรักมากล้นไหลตามออกมาทันทีเพราะไม่ได้ปลดปล่อยมานาน ดวงตาคมกริบจ้องมองอีกคนนิ่ง คู่นอนคนไหนก็ไม่เคยมีใครทำให้เขาได้อิ่มเอมและสุขสมขนาดนี้ มาร์คจุดยิ้มขึ้นมาอย่างพึงใจ ดึงร่างบางที่ผล็อยหลับไปเพราะความเพลียเข้ามากกกอดไว้ ปากหยักกดจูบไปบนกลุ่มผมนิ่มอีกครั้งก่อนจะเข้าสู่ห้วงนิทราไปอีกคน
Chapter 6
คืนของเรา
Time has wings แบมแบมเชื่อคำนี้แล้วจริงๆผ่านไปไม่เท่าไหร่ นี่ก็เกือบครบเดือนแล้วที่แบมแบมมาอยู่กับคุณมาร์ค
“อื้อ ปล่อยนะครับ สายแล้วนะครับ คุณมาร์ค...” แบมแบมบอกอีกฝ่ายพยายามปลดมือปลาหมึกที่รัดตนออก ถอนหายใจเฮือกใหญ่เมื่อลุกออกมาจากเตียงได้ คุณมาร์คเป็นแบบนี้ทุกเช้าจนแบมแบมเหนื่อยใจ
ไม่ใช่เขาอาจหาญไปนอนกับร่างสูงหรอก เป็นคุณมาร์คเองต่างหากที่บ่นว่าปวดตัวบ้างล่ะ ปวดหัวบ้างล่ะ แล้วก็ทำเนียนมานอนให้เขานวดจนหลับคาเตียงเขาไปหลายครั้ง พอจะปลุกให้หลับไปนอนที่ห้องของคุณมาร์คก็ถูกมือปลาหมึกกระชากลงไปให้นอนด้วยกัน จากวันสองวันกลายเป็นสัปดาห์ จนเขาชินกับพฤติกรรม หลังๆก็เลยต้องนอนด้วยกันแบบนี้ทุกครั้ง แต่คุณมาร์คก็ไม่ได้ทำอะไรรุ่มร่ามมากมาย อาจมีกอดบ้าง จูบบ้าง ไปตามประสา ให้แบมแบมใจสั่นเล่น จนถึงตอนนี้เขายังไม่รู้เลยว่าเขากับคุณมาร์คเป็นอะไรกัน และถ้าเขาไม่คิดเข้าข้างตัวเอง บางที...คุณมาร์คอาจจะชอบเขาก็ได้ แต่นั่นแหละยังไงเขาก็ไม่กล้าหวังสูงหรอก คุณมาร์คอาจจะหยอกเขาเล่นก็ได้
“คุณมาร์คตื่นสิครับ วันนี้มีประชุมบอร์ดบริหารนะครับ” แบมแบมลากแขนใหญ่ให้ลุกขึ้นจากเตียง คุณจินยองมาบอกเขาตั้งแต่เมื่อคืนว่าวันนี้มีประชุมบอร์ดทั้งวัน กลัวคุณมาร์คจะตื่นสาย เลยให้แบมแบมช่วยปลุกอีกแรง
“อื้อ..” ร่างเล็กยื้อแขน แต่ไม่เห็นว่าอีกฝ่ายจะเขยื้อนสักนิด มาร์คอมยิ้มที่ได้แกล้งร่างเล็กตั้งแต่เช้า ใบหน้าบูดบึ้งของแบมแบมเป็นความบันเทิงใจอย่างหนึ่งของมาร์ค ยิ่งแก้มป่องๆนั่นพองลมไว้เต็มแก้มเหมือนหนูแฮมเตอร์เขาก็ยิ่งจะถูกใจ
แบมแบมเท้าเอวมองร่างสูงอย่างจนใจ
“ถ้าคุณมาร์คไม่ตื่น ผมจะไม่ให้จูบแล้วนะครับ” แบมแบมก้มลงกระซิบชิดหูอีกคน แม้จะเขินอายแต่เขารู้ว่าคุณมาร์คจะต้องจูบเขาทุกเช้าก่อนไปทำงาน หลังๆมานี้อีกคนงอแงจนหมดมาดคนเย็นชาสมัยก่อนเสียหมด
“ตื่นแล้วน่า” ไม่เห็นต้องเอาเรื่องจูบมาขู่เลย มาร์คขยี้ผมแรงๆ โดนเด็กเอาคืนจนได้
“อาบน้ำเลยนะครับ เดี๋ยวผมเตรียมชุดไว้ให้” แบมแบมเร่ง รุนหลังอีกฝ่ายเข้าห้องน้ำ
“อาบให้หน่อย”
*เพี๊ยะ*
“คุณมาร์ค! ยังจะเล่นอีก” แบมแบมตีแขนเข้าให้ แทนทีอีกฝ่ายจะสำนึก มาร์คกลับหัวเราะออกมาแทน เขาล่ะอยากให้นักข่าวมาเห็นคุณมาร์คมุมนี้จริงๆ ทั้งดื้อ ทั้งกวนประสาท
+ดวงใจมาเฟีย+
“ทานอะไรสักหน่อยครับ”
“ชั้นไม่หิว” มาร์คตอบทั้งๆที่สายตายังคงอ่านเอกสารสำคัญอยู่
“แต่มื้อนี้ คุณแบมแบมทำมาให้นะครับ” จินยองยกยิ้มเมื่อเจ้านายละจากเอกสารมาสนใจอาหารเสียที ถ้าเป็นปกติคุณมาร์คคงไม่สนใจอะไรนอกจากงาน ยากทีเดียวกว่าจะให้ร่างสูงมาทานข้าวได้ จินยองพึ่งค้นพบวิธีง่ายๆแบบนี้ได้เมื่อไม่กี่สัปดาห์ก่อน คุณมาร์คเสพติดรสมือของคุณแบมแบมเข้าเสียแล้ว
การประชุมในภาคบ่ายยังเต็มไปด้วยความเคร่งเครียดเหมือนเดิม ดวงตาคมกริบทรงอำนาจไม่ละไปจากคู่สนทนาสักครั้ง นึกหงุดหงิดในใจ ให้คนแก่ๆ มาเถียงกันเอาหน้าอย่างนี้ก็ไม่ไหว เขามีเวลาเล่นด้วยไม่กี่ชั่วโมงหรอก
“พอเถอะ ผมเหนื่อยจะฟังแล้ว สำหรับโครงการใหม่ที่เสนอมา เอาเป็นว่าให้ทั้งสองฝ่ายยื่นโครงการมาให้ผมพิจารณาแล้วกัน อ้อ! ขอเอกสารทางการเงินด้วย แล้วอย่าลืมว่าการฉ้อโกงของคุณฮงจุน ผมหวังว่าทุกคนจะจำได้ดีว่าผลสุดท้ายมันเป็นยังไง ถ้าผมยังเห็นว่าใครเล่นตุกติกกับผม...ผมไม่เอาไว้แน่” มาร์คพูดสรุปให้และปิดประชุมทันทีในเวลาถัดมา เขาเห็นหลายคนจะแย้งแต่ก็ไม่กล้า จินยองพยักหน้าให้ลีโอและคุณซูจีจัดการต่อ ก่อนจะเดินตามร่างสูงออกห้องประชุมไปทันที
ร่างสูงถอนหายใจแรงๆ เมื่อกลับมานั่งที่ห้องทำงาน มือหนายกนวดขมับที่ปวดตุบๆ ให้คลายความตึงเครียดลง การเป็นผู้บริหารตั้งแต่อายุยังน้อยไม่ใช่เรื่องง่ายจริงๆ
“จินยอง”
“ครับ”
“หาข้อมูลมหาลัยที่ดีที่สุดมาให้ชั้นด้วย”
“ผมจะจัดการให้ครับ” จินยองรับคำแม้จะงงๆว่าเจ้านายตนจะเอาไปทำอะไร บางทีอาจจะมอบทุนการศึกษาอีกก็ได้
“เดี๋ยว! วันนี้เรียกมาสักคนแล้วกัน”
“ได้ครับ”
+ดวงใจมาเฟีย+
คอนโดสูงเสียดฟ้าริมแม่น้ำฮัน ร่างสูงยืนล้วงกระเป๋าดื่มด่ำกับวิวงามที่แม้จะสวยน้อยกว่าคอนโดที่เขาพาแบมแบมไปอยู่แต่ก็สามารถพาเขาพักผ่อนหย่อนใจได้ อสังหาริมทรัพย์ตระกูลต้วนมีทุกที่ทั่วเมือง พักนี้เขาให้เวลากับเด็กที่เขานึกเอ็นดูเยอะเกินไปจนไม่มีเวลาให้ตัวเอง เขาไม่ได้ปลดปล่อยมาสักพักแล้ว บางทีความหงุดหงิดงุ่นง่านของเขาอาจมาจากเรื่องนี้
*แกร็ก* มาร์คหันกลับไปมองหญิงสาวหน้าตาสะสวยที่จินยองพาเข้ามา
“เข้ามาสิ” หญิงสาวยกยิ้ม ปรนเปรอให้เขาอย่างที่หล่อนถนัด มือเล็กปลดเปลื้องกระดุมเสื้อเชิ้ตออกอย่างรู้งาน ผลักร่างสูงใหญ่ให้ล้มตัวลงนอนก่อนจะขึ้นทาบทับ ปากบางพรมจูบไปทั่วหน้าท้องแกร่ง ก่อนจะหยุดที่ส่วนใหญ่โตน่าภูมิใจของอีกฝ่าย ไม่ต้องรอให้สอน หญิงสาวก้มลงครอบครองมัน เรือนกายงามสั่นระริกด้วยความกระสัน
หล่อนอยากได้คนๆนี้ คุณชายต้วนนอกจากจะหล่อเหลาแล้วยังรวยล้นฟ้าอีก มีตรงไหนที่ไม่เพอร์เฟคบ้าง เสร็จงานนี้หล่อนคงได้คุยฟุ้งไปทั้งวงการว่าได้นอนกับเศรษฐีหนุ่มแล้ว นักข่าวคงตีข่าวไปสักอาทิตย์สองอาทิตย์ถึงตอนนั้นหล่อนคงรวยอื้อซ่าเพราะงานล้นมือ หญิงสาวยิ้มกริ่ม ปลดเปลื้องเสื้อผ้าตัวเองออกทอดกายให้อีกคนอย่างใจง่าย จนลืมสังเกตความผิดปกติของคู่นอนแสนเพอร์เฟคคนนี้ไป
มาร์คขมวดคิ้วแน่นเมื่อได้กลิ่นน้ำหอมที่ไม่คุ้นเคย ไม่รวมสัมผัสที่เขาไม่ชอบอีก มือเล็กเริ่มลากไล้ไปตามแผงอกกว้าง เขาปลดมือออกเพราะไม่มีอารมณ์แถมลูกชายเขาก็ดันสงบตอนได้กลิ่นน้ำหอมฉุนจัดนั่นอีก
“ออกไป”
“คะ?” หญิงสาวชะงัก ถามกลับอย่างไม่เชื่อหู หล่อนทำอะไรผิดไปตรงไหนกัน
“ออกไป! จินยองส่งแขก!” มาร์คเรียกบอดี้การ์ดคนสนิทเสียงดัง
“กรี้ดด ไม่นะ ออกไป กรี้ดดด!” หญิงสาวหวีดร้องลั่นเมื่อชายแปลกหน้ากรูกันเข้ามาหา จินยองถือผ้าเช็ดตัวบังหญิงสาวไว้ก่อนจะบอกให้อีกคนไปเปลี่ยนชุด หลังจากหญิงสาวใส่ชุดเรียบร้อยก็ถูกลากตัวออกไปทันที
“ไม่ถูกใจเหรอครับ”
“อืม”
“ให้ผมเรียกคนใหม่มาให้ไหมครับ”
“ไม่ต้อง” มาร์คตอบอย่างขอไปที ทิ้งตัวลงกับเตียงกว้าง นึกหงุดหงิดที่เขาแตะต้องหญิงสาวไม่ได้อย่างใจหวัง พออะไรหลายๆ อย่างไม่ได้ปลดปล่อยก็นึกหงุดหงิดใจ แต่จะให้เขาเรียกใช้ใครอีกตอนนี้เขาก็หมดอารมณ์แล้ว
“กลับคอนโดกันเถอะ” มาร์คพูดขึ้นเมื่อกลัดกระดุมเสื้อเชิ้ตเสร็จ จินยองไม่เข้าใจว่าทำไมคุณมาร์คถึงแปลกไป คุณมาร์คไม่ได้แตะต้องใครมาเกือบเดือนแล้วตั้งแต่คุณแบมแบมมาอยู่ด้วย บางทีพรุ่งนี้เขาคงต้องไปปรึกษาคุณหมอกวนประสาทนั่น
+ดวงใจมาเฟีย+
ท่ามกลางความมืดเขามองเห็นใครบางคนนอนหลับอยู่ตรงโซฟา ปากหยักยกยิ้มกว้างโดยไม่รู้ตัว ความหงุดหงิดที่สั่งสมมลายหายไปในอากาศ แบมแบมคงจะนั่งรอเขาจนหลับ มาร์คจัดการอุ้มอีกฝ่ายไปนอนในห้อง อาบน้ำชำระร่างกายเรียบร้อยก็สอดตัวเข้าหาอีกคนที่นอนซุกในผ้าห่ม สูดกลิ่นหอมเย็นที่คุ้นเคยเข้าเต็มปอด
“อื้อ” ร่างเล็กครางเมื่อถูกรบกวนการนอน มาร์คยกยิ้ม กดจูบซอกคอขาวเนียนเบาๆ แบมแบมน่ารักเหมือนตุ๊กตา ไม่ว่าจะตากลมๆ แก้มป่องอูม จมูกเชิดรั้น หรือปากอิ่มฉ่ำวาวนั่น
ตั้งแต่เมื่อไหร่กันที่เขาปล่อยให้เด็กคนนี้เข้ามามีอิทธิพลในใจของเขา มันอาจจะเริ่มจากความเอ็นดูที่เห็นว่าเด็กคนนี้เป็นเด็กตรงๆ ซื่อๆ ดูไม่มีพิษภัยอะไร จนแปรเปลี่ยนเป็นความรู้สึกบางอย่างโดยที่เขาไม่รู้ตัว
มาร์คได้แต่ถามตัวเองซ้ำๆ ว่าทำไมเขาถึงไม่กล้าล่วงเกินอีกฝ่าย ทั้งๆที่จุดประสงค์ที่แท้จริงที่เขาพาตัวแบมแบมมาก็เพราะอยากได้มาเป็นคู่นอน แต่เอาเข้าจริงๆเขาก็ไม่กล้าทำอะไรเกินเลยอีกฝ่าย อาจเพราะกลัวว่าเขาจะไปสร้างความทรงจำแย่ๆแบบครั้งแรกที่เจอกันให้คนตัวเล็กอีก เลยคิดว่าถ้าเขาจะทำอะไรจริงๆ ก็อยากให้แบมแบมยินยอมพร้อมใจด้วย คิดแล้วก็อดสงสัยตัวเองไม่ได้ ไม่เคยเลยสักครั้งที่เขาจะต้องมานั่งแคร์ความรู้สึกใครแบบนี้
มือหนาไล้ปากอิ่ม ใบหน้าคมเคลื่อนต่ำลงเรื่อยๆ กว่าจะรู้ตัวอีกทีก็เป็นตอนที่ปากหยักสัมผัสกับความนิ่มหยุ่นของอีกคนนั่นแหละ แบมแบมครางอือในลำคอเมื่อถูกก่อกวนการหลับ มาร์คแทบหยุดหายใจ ไม่มีใครสั่งใครสอนบ้างหรือไงว่าห้ามทำน่าตาน่ารักแบบนี้
ไม่ไหว...ถ้ายังนอนจ้องอยู่แบบนี้ไม่ไหวแน่ๆ ร่างสูงผละออก ลุกไปดื่มน้ำในครัวเพื่อดับความร้อนรุ่มที่ตีตื้นขึ้นมา แบมแบมสะดุ้งตื่นกับไอเย็นที่ปะทะผิว มันไม่อบอุ่นเหมือนเคย คุณมาร์คกลับมาแล้วงั้นเหรอ ตากลมกวาดมองจำได้ว่าเมื่อหัวค่ำยังอยู่ที่โซฟาอยู่เลย ขาเล็กก้าวไปตามทางเดิน พอเห็นแสงไฟลอดมาจากห้องครัวจึงเดินไปหา
“อือ...คุณมาร์ค..” แบมแบมเรียก ตากลมหรี่ปรือเพราะยังปรับแสงไม่ได้ เสื้อยืดตัวโคร่งที่หล่นลงมาจนเปิดไหล่มนข้างขวาทั้งซีกทำเอาเขาหายใจติดขัด
“แบมแบมออกมาทำไม”
“กลับเข้าห้องไปได้แล้ว”
“อือ” แบมแบมครางรับงัวเงีย มือเล็กยกขึ้นขยี้ตา
“แบมแบม..ถ้านายยังไม่ไปอย่าหาว่าชั้นไม่เตือน” มาร์คเข่นฟันบอก ถ้าแบมแบมยังอยู่นานกว่านี้อีกนิด เขาไม่มั่นใจว่าจะข่มใจตัวเองได้อีกไหม
แบมแบมเอียงคอ จ้องอีกคนตาแป๋วอย่างไม่เข้าใจ เพียงเท่านั้นสติของร่างสูงก็ขาดผึง ความอดทนที่มีมาตลอดหลายเดือนมลายลงในเวลาไม่กี่นาที คนตัวสูงพุ่งเข้าใส่ร่างเล็กอย่างไม่รีรอ มือหนาตวัดโอบเอวบางไว้ในอ้อมกอด ส่วนมืออีกข้างก็ยกขึ้นประครองดวงหน้าหวานไว้ทาบทับริมฝีปากร้อนผ่าว ป้อนจูบหนักหน่วงให้อีกคนอย่างร้อนแรง
“อึก..อือ..” ไม่ไหว เขาเคยมีความอดทนสูงมากกว่านี้ แต่ไม่ใช่กับแบมแบม ร่างสูงกดจูบดุนดันลิ้นเข้าไปเก็บเกี่ยวหยาดน้ำหวานในโพลงปากอิ่ม
“อื้อ..คุณมาร์ค..แฮ่ก..” แบมแบมหอบหายใจ พยายามผลักมาเฟียหนุ่มออกด้วยความไม่เข้าใจ
มาร์คยกตัวแบมแบมขึ้นนั่งบนซิงค์อ่างล้างมือ มือใหญ่ผลุบหายเข้าไปในกางเกงนอน แบมแบมเกร็งตัวทันทีตอนที่อีกฝ่ายกอบกุมแก่นกายเล็กไว้ในมือ เรือนกายบางสั่นระริก ไม่เคยมีใครล่วงเกินหรือสัมผัสเขาขนาดนี้มาก่อน
“อื้อ คุณมาร์ค” หัวกลมทิ้งซบลงบนอกแกร่ง ในขณะที่มือเล็กก็จิกลงบนไหล่หนาทันที อารมณ์ราคะที่แบมแบมไม่เคยสัมผัสมาก่อนกำลังตีตื้นขึ้นมาจนเขาหายใจไม่ทัน
“อ๊ะ ฮ๊ะ คุณมาร์ค อือ..หยุด..คุณมาร์ค” แบมแบมพร่ำเรียกอีกฝ่ายไม่หยุด มาร์คกัดฟันแน่นกับเสียงครางกระเส่าที่เรียกชื่อตน มือใหญ่ปลดกระดุมชุดนอนอีกฝ่ายออกอย่างรีบร้อน ใจจริงเขาอยากกระชากชุดของแบมแบมออกเสียด้วยซ้ำ ถ้าเขาไม่กลัวว่าอีกฝ่ายจะเจ็บ
“อ๊า..ฮ๊า!!” แบมแบมครางลั่นด้วยความเสียวซ่านเมื่อปากหยักลากไล้ไปหยอกล้อกับเม็ดทับทิมทั้งสองข้าง ในขณะที่มือหนาก็สาวรูดแก่นกายเล็กเร็วขึ้นกว่าเดิมจนร่างเล็กครางลั่น
“อ๊ะ! คุณมาร์ค ผะ..ผมไม่ไหว..” แบมแบมหลับตา แผ่นหลังบางเกร็งจนเหยียดตรง นิ้วเล็กจิกลงบนไหล่หนาจนขึ้นรอยแดงเมื่อความรู้สึกบางอย่างแล่นรื้นมากลางลำตัว
“อ๊า!!” แบมแบมครางลั่น แก่นกายเล็กกระตุกหงึกปลดปล่อยหยาดน้ำขาวขุ่นออกมาไม่หยุด
“ไม่เคยช่วยตัวเองใช่ไหม” มาร์คกระซิบถามเมื่อพบว่าแบมแบมปลดปล่อยออกมามากผิดปกติ ร่างเล็กหน้าแดงจัดด้วยความเขินอาย ดวงตาคมกริบเหลือบมองดวงหน้าหวาน ก่อนจะหลับตาลง ประทับจูบลงบนซอกคอขาว เคลื่อนไปไหปลาร้า ขบดูดจนขึ้นรอยแดง แบมแบมครางอืมในลำคอ ยิ่งโหมพัดอารมณ์สวาทของชายหนุ่มให้ลุกฮือขึ้นกว่าเดิม จมูกโด่งชอนไชไปตามใบหูและลำคอ เป่าลมหายใจร้อนๆใส่ร่างเล็ก
มาร์คสูดหายใจลึก พยายามข่มใจเมื่อเห็นว่าเขาเกือบจะบรรเลงบทรักที่ซิงค์อ่างล้างมือ มือหนาตวัดเอวบางขึ้นโอบอุ้มในท่าเจ้าสาว ขายาวสาวเท้าอย่างเร่งรีบเข้าห้องนอนไปทันที แบมแบมสะดุ้งตอนที่แผ่นหลังบางสัมผัสความเย็นของเตียง ร่างเล็กรู้สึกสะลึมสะลือแทบหมดแรง สมองมึนเบลอไปหมดเพราะแรงราคะที่ร่างสูงมอบให้เมื่อกี้นี้
มาร์คใช้เวลาเพียงไม่กี่นาทีก็สามารถลอกคราบร่างบางออกจนหมด ชุดนอนสีหวานถูกปาทิ้งไปทางไหนก็ไม่รู้ พร้อมๆกับเสื้อเชิ้ตแบรนดังของชายหนุ่มที่ถูกโยนทิ้งไว้ข้างเตียงในเวลาไล่เลี่ยกัน มาร์คเริ่มปลุกเร้าร่างบางอีกครั้ง คงไม่ต้องบอกว่ามาเฟียเจนรักอย่างมาร์คมีน้ำอดน้ำทนกับเรื่องอย่างว่าขนาดไหน เขาไม่อยากให้แบมแบมมีความทรงจำเลวร้ายกับคืนแรกของเรา
บทเล้าโลมที่เขาไม่เคยมอบให้ใครคนไหนกำลังถูกมอบให้กับร่างบางอย่างบรรจง ดวงตาคมกริบจ้องมองใบหน้าหวานไม่วางตา ลากริมฝีปากไปหยอกล้อกับเม็ดทับทิมทั้งสองข้างอีกครั้ง ปากหยักหยุดแวะพักแอ่งสะดือบุ๋ม ก่อนจะค่อยๆ เลื่อนลงต่ำก้มลงครอบครองแก่นกายเล็กไว้ในปาก
“ฮ๊ะ!!..มะ..ไม่!..คุณมาร์ค..อืม..คุณมาร์ค..หย่า..” แบมแบมถึงกับสะดุ้ง พยายามผลักกลุ่มผมสีดำตรงหว่างขาออก ดวงตากลมคลอไปด้วยหยาดน้ำใสเพราะความเสียวซ่านจนเกินทน แก่นกายเล็กที่อ่อนยวบลงเมื่อกี้ถูกปลุกให้ตั้งชันขึ้นมาใหม่ ความช่ำชองของอีกฝ่ายทำเอาแบมแบมแทบแดดิ้น
มาร์คลากไล้เรียวลิ้นปรนเปรอให้ร่างเล็ก อย่างที่ไม่เคยทำกับใคร ถ้าไม่ใช่คนพิเศษอย่างแบมแบม คนอย่างมาร์ค ต้วนไม่เคยต้องปรนเปรอให้ใคร มีแต่ผู้หญิงที่วิ่งเข้ามาปรนเปรอให้ มือใหญ่ค่อยๆสอดใส่เข้าไปในช่องทางรัก มันตอดรัดแน่นตั้งแต่เขาพึ่งเข้าไปได้แค่ปากทาง
“ฮืมมม” มาร์คครางในลำคออย่างพึงใจ หัวใจแกร่งลิงโลดด้วยความดีใจที่เขาได้เป็นคนแรกของร่างเล็ก
“อ๊า!!” แบมแบมกระตุกเกร็งทันทีที่ร่างสูงสอดนิ้วเข้าใส่ แก่นกายเล็กฉีดพ่นน้ำขุ่นขาวออกมาอีกครั้ง ร่างเล็กถึงกับหมดแรงหอบหายใจระรัว มาร์คเก็บกลืนหยาดน้ำหวานไว้จนหมด โค้งตัวขึ้นไปจูบอีกฝ่าย กลิ่นคาวรักลอยคละคลุ้งแตะจมูก
“อึก..อ๊า..” มือเล็กยกมือขึ้นปิดปากพยายามกลั้นเสียงครางที่หลุดออกมายามร่างสูงสอดนิ้วเข้าไปเพิ่ม มันไม่เจ็บมาก แต่มันอึดอัด ความรู้สึกที่มีสิ่งแปลกปลอมชำแรกเข้าร่างกายทำเอาแบมแบมตัวสั่นระริกราวกับลูกนก
“อย่าปิด ชั้นอยากได้ยินเสียงนาย” มาร์คค่อยๆจับมือเล็กออก ยิ่งแบมแบมมีอาการเท่าไหร่ ก็ยิ่งโหมกระพือไฟสวาทของร่างสูงมากขึ้นเท่านั้น มาร์คกัดฟันข่มใจตัวเอง แกนกายแกร่งขยายใหญ่จนปวดหนึบไปหมด แบมแบมปลดปล่อยไปถึงสองครั้งในขณะที่มาร์คยังไม่ถึงสักครั้ง
“อ๊ะ!..ไม่..ผมเจ็บ..อือ..อึดอัด” แบมแบมร้องบอก ตอนที่ร่างสูงเพิ่มนิ้วเข้ามาอีกในช่องทางรัก คิ้วมนขมวดแน่น มือเล็กจิกเกร็งเข้ากับที่นอน
“ไม่เป็นไรนะคนดี..อดทน..อืม..อีกนิด” มาร์คพูดปลอบทั้งๆที่ตัวเองก็ใกล้จะไม่ไหวเต็มทน ดวงตากลมหวานที่คลอเคล้าไปด้วยหยาดน้ำตาช้อนมองร่างสูง มือเล็กสั่นระริกค่อยๆยกแตะดวงหน้าคม มาร์คกัดฟันแน่น ใบหน้าหล่อเหลาแสดงอาการอย่างปิดไม่มิด
“ขะ..เข้ามาเลยครับ..อือ..คุณมาร์ค..อ๊ะ..เข้ามาเลย” แบมแบมบอกเสียงกระเส่า เขารู้ว่าคุณมาร์คต้องการขนาดไหน แต่ก็ยังอดทนกับเขาเพราะกลัวเขาเจ็บ
เพียงเท่านั้นร่างสูงก็หมดความอดทน มือหนาปลดเข็มขัดออกกระชากกางเกงทิ้งไม่สนใจว่ามันจะไปหล่นอยู่ตรงไหน ส่วนแข็งขืนคับพองดันบ็อกเซอร์ออกมา มันเด่นนูนจนเห็นได้ชัด มาร์คปลดปราการด่านสุดท้ายออกอย่างเร่งรีบ มือหนารูดสาวแก่นกายใหญ่เตรียมความพร้อมให้ตัวเอง ปลายหัวบาน ฉ่ำไปด้วยน้ำเพราะแรงอารมณ์ แบมแบมหลบตาไม่กล้ามอง มันใหญ่มากจนคิดว่ามันจะเข้าไปในตัวเขาได้อย่างไร มาร์คจับแก่นกายร้อนผ่าวถูไถช่องทางรักของแบมแบม ก่อนจะค่อยๆกดเข้าไป
“อ๊ะ! ฮ๊ะ!”
“อืมม ผ่อนคลายหน่อย..แบมแบม..ชั้นไม่มีเจล..อืมมม..นายอาจจะเจ็บ” มาร์คกระซิบชิดริมใบหู ขบเย้าใบหูเล็กเพื่อให้ร่างบางผ่อนคลาย แก่นกายใหญ่เข้าไปได้เพียงแค่ส่วนหัวเท่านั้น ก็ถูกผนังรอบข้างบีบรัดเสียจนไปต่อไม่ได้
“จะ..เจ็บ..แบมเจ็บ..” แบมแบมว่าเสียงสั่น หยาดน้ำใสไหลกลิ้งลงหมอนดูน่าสงสาร มาร์คประกบจูบบนปากอิ่มนิ่มเพื่อปลอบประโลม
“อดทนอีกนิดนะครับคนดี” มาร์คบอกอีกครั้ง ค่อยๆดันแก่นกายเข้าช้าๆ มือหนาสาวรูดแก่นกายเล็กหวังให้ผ่อนคลายไปด้วยกัน เมื่อเห็นแบมแบมผ่อนคลายเขาจึงกระแทกกายเข้าไปทีเดียวจนสุด
“อ๊า!!” แบมแบมงอตัว ทั้งเจ็บทั้งอึดอัด มาร์คแช่แก่นกายเอาไว้ให้อีกฝ่ายได้ปรับตัว ก่อนจะเริ่มขยับสะโพก
“อ๊ะ..ฮ๊ะ..คุณมาร์ค..คุณมาร์ค” แบมแบมแทบแดดิ้นกับไฟสวาทที่ชายหนุ่มมอบให้ ร่างสูงหมุนวนสะโพก ขยับโยกเข้าไปจนลึกสุด ก่อนจะถอนออกช้าๆแล้วกดย้ำลงไปใหม่
“อืม..แบมแบม..” มาร์คครางรับในลำคอ หยัดสะโพก ส่งแรงเข้าหา จมูกโด่งชอนไชไปตามลำคอขาว สูดกลิ่นหอมเย็นเอกลักษณ์ประจำตัวของอีกฝ่ายไว้เต็มปอด
“อ๊ะ..ฮ๊ะ!..อ๊า!” แบมแบมครางลั่นเมื่อแก่นกายแกร่งกระทบโดนจุดกระสัน มาร์คยิ้มกริ่ม ย้ำกระแทกกระทั้นจุดนั้นเข้าไป จนแบมแบมดิ้นพล่าน ช่องทางรักยังคงเต้นตุบๆ ตอดรัดแก่นกายเขาไม่หยุด
“อ๊ะ...อ๊า...ฮ๊ะ...อ๊ะ...” ด้วยความเจนจัดของร่างสูง เพียงไม่กี่นาทีต่อมาก็ทำเอาร่างเล็กครางลั่น ลืมความเจ็บปวดไปเสียหมดสิ้น คงเหลือไว้เพียงความเสียวกระสันที่ร่างสูงมอบให้
“แบมแบม..อืม..แบม..” มาร์คครางชื่ออีกคนไม่หยุด ใบหน้าคมแหงนเงย รับความเสียวซ่านที่เข้าพุ่งโจมตี ไม่ไหว ถ้ายังเป็นแบบนี้ต้องไม่ไหวแน่ๆ เขาเคยมีความอดทนมากกว่านี้ แต่ไม่ใช่กับแบมแบม ร่างกายอ่อนบางสั่นระริกตรงหน้าปลุกเร้าเขาจนเกินไป เรือนกายร้อนผ่าวเสียดสีกันแทบมอดไหม้ มาร์คเร่งจังหวะขึ้น เรียกเสียงครางกระเส่าจากร่างบาง
“เรียกพี่มาร์คหน่อยสิคนดี อืมมม” ร่างสูงที่ก้าวเข้าสู่แรงอารมณ์เรียกร้อง ร่างบางที่ตอนนี้แทบไม่มีสติ รับรู้เพียงความเสียวกระสันที่ร่างสูงมอบให้
“พี่มาร์ค..อ๊ะ..พี่มาร์ค” มาร์คครางฮึมฮัมรับในลำคอ
“อ๊ะ...มะ..ไม่..ไหว..แล้ว!!” แบมแบมร้องบอกสติขาดสะบั้น เมื่อความสุขแล่นริ้วมาตามแก่นกายตน
“อ๊ะ..ไม่..อย่า..อย่าทำแบบนี้..ผมไม่ไหว!” แบมแบมร้องลั่นเมื่อถูกมือหนาเอื้อมมาบีบรัดแก่นกายเล็กไว้
“อืม...อีกนิดคนดี..อีกนิด...หายใจเข้าลึกๆ ฮืม..ไปพร้อมกันนะ” มาร์คพูดปลอบประโลมอีกคนเมื่อถูกช่องทางรักสีหวานตอดรัดเสียแน่น จนแทบจะเสร็จมะรอมมะร่อ ถ้าเป็นแบมแบมแล้ว..ไม่พอหรอก เท่าไหร่ก็ไม่พอ
“ผม..อ๊ะ..ผม..ไม่ไหว..จะไปแล้ว..อึก” แบมแบมบอก เขาไม่ไหวแล้วทั้งเสียวกระสัน ทั้งทรมาน ร่างสูงเร่งจังหวะถี่ยิบเพราะใกล้เสร็จสมเต็มทน ในจังหวะสุดท้ายเขาจึงกระแทกแก่นกายเข้าไปข้างในจนลึกสุด ปลดปล่อยลาวาอุ่นร้อนเข้าสู่ภายในอีกคน พร้อมๆกับแก่นกายเล็กที่กระตุกเกร็งฉีดพ่นหยาดน้ำสีขุ่นออกมาอีกครั้ง
“อ๊า!!!” ร่างเล็กกรีดร้องลั่นเมื่อความสุขเข้าถาโถม ร่างกายเหยียดเกร็งรับหยาดน้ำรักมากล้นของอีกฝ่ายเข้ามาในร่างกาย
“ฮืมม” มาร์คคำรามในลำคออย่างพึงใจเมื่อเสร็จสม แบมแบมหอบหายใจระรัว ราวกับวิ่งทางไกลมาหลายกิโล สติเริ่มเลือนรางเต็มทนเพราะความเหนื่อยล้า มาร์คยังคงไม่ถอนแก่นกายใหญ่ออกจากช่องทางรัก มันไม่ได้สงบลงเพราะเขายังไม่ได้ปลดปล่อยอารมณ์อย่างเต็มที่ มาร์คไม่เคยพึงใจในบทรักเพียงครั้งเดียว แต่พอเห็นแบมแบมหมดแรงจะหลับอยู่มะรอมมะร่อเขาจึงไม่อยากเอาแต่ใจ
ร่างสูงค่อยๆ ถอนแก่นกายออก ปริมาณน้ำรักมากล้นไหลตามออกมาทันทีเพราะไม่ได้ปลดปล่อยมานาน ดวงตาคมกริบจ้องมองอีกคนนิ่ง คู่นอนคนไหนก็ไม่เคยมีใครทำให้เขาได้อิ่มเอมและสุขสมขนาดนี้ มาร์คจุดยิ้มขึ้นมาอย่างพึงใจ ดึงร่างบางที่ผล็อยหลับไปเพราะความเพลียเข้ามากกกอดไว้ ปากหยักกดจูบไปบนกลุ่มผมนิ่มอีกครั้งก่อนจะเข้าสู่ห้วงนิทราไปอีกคน
+ดวงใจมาเฟีย+
กลับไปคอมเม้นท์ที่ Dek-d กันสักนิด : http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1421688&chapter=7
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น