[CUT] The Rose chap 5

“อ๊ะ องค์ชาย...” จียงครางเมื่อมือหนาลากเลื่อนสัมผัสชายโครง ก่อนจะแวะทักทายเม็ดทับทิมสีสวยตรงหน้าอก มือหยาบบิดขยี้ เรียกอารมณ์

“อ๊า ฮ๊า มะ ไม่ อ๊ะ! องค์ชาย” จียงครางลั่น เมื่อโดนทั้งปากทั้งมือเล้าโลมกายบางไม่หยุด

“เรียกข้าว่าซึงฮยอน...ที่รัก” เสียงทุ้มโน้มตัวกระซิบอ่อนหวาน แม้มืออีกข้างจะใช้ยันคร่อมตัวเหนือร่างบาง แต่มืออีกข้างก็ทำหน้าที่ได้ไม่ขาดตกบกพร่องเลย

“ซึงฮยอน ฮืมมม อือ ซึงฮยอน ฮ๊า” จียงครางลั่น ยาวมือเรียวเกี่ยวแท่งเนื้อที่ชูช่อขึ้นมาขยำเล่น ความเสียวซ่านแล่นปราบตั้งแต่หัวจรดเท้า เกิดมา 18 ปีเขาไม่เคยต้องข้องเกี่ยวกับกามารมณ์ แต่คงไม่ใช่สำหรับร่างสูง เพราะมีสนมเอกมากมาย ความช่ำชองในเชิงกามนั้น เหนือชั้นนัก ผิดก็แต่ นี่เป็นครั้งแรกที่เขามีอะไรกับผู้ชายด้วยกัน

ซึงฮยอนลากลิ้นหยาบ เลียไล้ชายโครง หยุดทักทายเม็ดทับทิมเบ่งบาน ก่อนจะเลื่อนริมฝีปากมาตรงหว่างขาคนตัวเล็ก

จียงกรีดร้องลั่น เมื่อโดนความนิ่มหยุ่นเข้าครอบครอง

“อ๊า ไม่ ไม่ ฮ๊า ยะ อย่า อ๊า อ๊ะ ฮืมม” มือเล็กพยายามดันกลุ่มก้อนสีดำที่อยู่ตรงหว่างขาออกเพราะเสียวซ่านเกินทนไหว หาใช่คนตัวสูงจะหยุด ซึงฮยอนแย้มยิ้ม ทั้งๆ ที่ปากสวยยังคงครอบครองแก่นกายเล็ก นึกสนุกเมื่อเห็นอีกคนคราง

ซึงฮยอนน้อยโงหัวชูดุ๊กดิ๊กอยู่ใต้ร่มผ้า เมื่อได้ยินเสียงคราง หน้าตา และร่างกายเร้าอารมณ์

“ไม่ ซึงฮยอน พะ พอ ข้าไม่ อ๊ะ! ไม่ไหวแล้ว ข้าจะ.. อึ๊ก!” เมื่อซึงฮยอนดูดหัวบานฉ่ำแรงๆ ก็ทำเอาจียงทนไม่ไหว พูดได้เท่านั้น ร่างเล็กก็ปลดปล่อยน้ำขาวออกมาทันที ร่างสูงคายแก่นกายที่อ่อนตัวลงออก กระตุกยิ้มใส่คนที่นอระทวย

ตาคมกวาดมองสิ่งของที่จะสามารถทำให้เขารุกล้ำจียงได้โดยไม่เจ็บปวด ก่อนที่หางตาจะมองเห็นขวดแก้วสีใสที่บรรจุของเหลวอยู่ภายในตรงข้างเตียง

“นี่อะไร” ซึงฮยอนขมวดคิ้วแน่น จียงพยายามกระพริบตามองแต่หนังตาก็หนักเหลือเกิน เหตุด้วยเป็นครั้งแรกที่ได้รับความสุขสมเช่นนี้ ร่างกายก็เหนื่อยอ่อนจนจะหลับเสียให้ได้

“รอสักนิดนะคนดี” ซึงฮยอนกระซิบข้างใบหูเล็ก แลบลิ้นเลียแผ่วเบาก่อนจะลุกไปที่ข้างเตียง มือหนาจับขวดแก้วขึ้นมาดูทันใดนั้นขวดแก้วก็เปิดออก ก่อนจะเทราดลงที่มือใหญ่ทันที

แชรินหัวเราะคิกคักยามเห็นใบหน้าหล่อเหลาอวดดีถึงกับเหวอ

“เดี๋ยวๆๆ เฮ้ย!” ซึงฮยอนอุทานลั่นยังไม่ทันได้ทำอะไร เจลร้อนๆก็เทราดลงบนมือเขาเสียแล้ว

“องค์ชาย เกิดอะไรขึ้น” จียงถามขึ้นอย่างเป็นห่วง ดวงหน้าหวานขึ้นสีแดงระเรื่อ

“เปล่า ไม่มีอะไร” ซึงฮยอนเอ่ยตอบ สบตากับจียงเพียงครู่ ก่อนจะละสายตามองห้องจนทั่วแต่ก็ไม่มีสิ่งใดผิดปกติ

ยัยแม่มด! ซึงฮยอนละความสนใจ ซึงฮยอนยกมือหนาที่เปื้อนเจลลูบไล้ตัวตนแข็งใหญ่ของตน จนเยิ้มชุ่ม

“ยัยแม่มดเจ้าเล่ห์” ซึงฮยอนยกยิ้มร้าย ก่อนจะกลับไปที่คนตัวเล็ก

“ข้ามาแล้วที่รัก” ไม่พูดเปล่ามือหนายกขาเรียวขึ้นพาดบ่า จดจ่อแก่นกายใหญ่เข้าตรงช่องทางรัก ก่อนจะค่อยๆ กดย้ำลงไปอย่างคนใจร้อน

“อ๊ะ ฮ๊า ซะ...ซึง...ซึงฮยอน อ๊า” จียงครวญครางไม่เป็นภาษา ส่วนนั้นของร่างสูงใหญ่นัก จียงกัดปากแน่น  เม็ดเหงื่อผุดพราย รอบหน้าผากเนียน

“อ๊ะ! เจ็บ”

“เจ็บหรือ งั้นข้าจะทำเบาๆนะ” ซึงฮยอนเอ่ยกระซิบ ไม่ลืมงับหูนิ่มปลุกเร้าอารมณ์

“อ๊ะ ฮืมม ซึงฮยอน” จียงครางปรือตา ดูหน้าคมเข้มกัดฟันแน่นจนขึ้นกราม จียงรู้ว่าซึงฮยอนต้องใช้ความอดทนมากเพียงใด แม้เขาจะเจ็บเขาก็อยากให้คนรักมีความสุข

มือเรียวเอื้อมออกไปจับหน้าคม ดวงตาสีอ่อนทอดมองตาคมหวานฉ่ำ

“เข้ามา...อ๊ะ... เข้ามาเลย ซึงฮยอน” จียงเอ่ยร้องขอ ซึงฮยอนใจกระตุก เย้ายวนเหลือเกิน เย้ายวนชวนหลงใหล

“ทนหน่อยนะ ฮืมมม”

“ซี๊ดดด เจ้ารัดข้าแน่นเหลือเกิน จียงของข้า”  ซึงฮยอนครางเมื่อกดส่วนตนเข้าไปได้หมดแล้ว เจลของแชรินนี่ดีเสียจริง ไม่เสียชื่อแม่มดวังเหนือ ช่วยให้เขาเข้าไปถึงตัวตนของควอน จียงได้อย่างไม่ลำบากนัก

“อ๊ะ...ฮ๊ะ...แน่น...แน่นจัง” ซึงฮยอนยกยิ้มกับคำพูดซื่อตรงของคนตัวเล็ก แขนแกร่งยันไว้คร่อมเหนือร่างเล็ก ก่อนจะเริ่มขยับกาย

ซึงฮยอนดึงออกเกือบสุดและกระแทกสวนเข้าเกือบสุด หนักหน่วง เร่งเร้า แต่ไม่รุนแรง จียงเสียวซ่านเกินขาดใจ ปากอิ่มสวยกัดแน่น ซึงฮยอนทนไม่ไหวเดี๋ยวนั้น ใบหน้ายามคนตัวเล็กปรือตากัดปากดูเย้ายวนเสียจนห้ามใจไม่อยู่ ซึงฮยอนจับเอวบางมั่นเร่งกายเร็วขึ้น จียงถึงกับครางลั่น

“อ๊า ไม่ ฮ๊าฮืออ เร็ว...เร็วเกินไปแล้ว อ๊า”

“อ๊า ซึงฮยอน เสียววว มะ...ไม่ไหวแล้ว อ๊าฮ๊ะ” จียงครางลั่นเมื่อร่างสูงเร่งจังหวะวาบหวามให้เร็วขึ้น

ซึงฮยอนกัดฟันแน่น เสียวซ่านตั้งแต่หัวจรดเท้า เขากำลังจะปลดปล่อย ใกล้จะปลดปล่อยเต็มที เขาเคยมีความอดทนกว่านี้ แต่ตอนนี้ไม่ใช่ จียงยั่วยวนเหลือเกิน กลิ่นกายของคนตรงหน้าหอมหวานยั่วเย้า

“ทนอีกนิด จียงของข้า ทนอีกนิด  ซี๊ดดด อ๊า!!” ซึงฮยอนพูดแล้วเร่งจังหวะ เมื่อถึงคราวปลดปล่อยซึงฮอยนกระแทกกายให้ลึกสุด ปลดปล่อยลาวาสีขาวอุ่นร้อน สาดซัดเข้าใส่ในตัวจียง

“อ๊า!!!” จียงกรีดร้องลั่นเสียววูบไปทั่วทั้งร่าง ปลดปล่อยออกมาในเวลาไม่ต่างกัน

กลับไป Dek-d : https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1383512&chapter=6