[CUT] Fiance' Chap 5

“ปะ..ปล่อย..ผม..ได้โปรด”ร่างเล็กน้ำตานองหน้า พูดขอร้อง ไม่ได้ทำให้สติของซึงฮยอนคืนมา ภาพคืนวันที่จียงกอดจูบกับทงยองเบที่ผับก่อนจะหายไปด้วยกันทั้งคืน ทำเอาเขาคุมสติไม่อยู่ กล้าดียังไง คู่หมั้นของเขาต้องไม่สำส่อนอย่างนี้!

“อยู่กับผม ผมบอกให้คุณเรียกชื่อผม อย่าคิดลองดีกับผม ควอน จียง” 

      ซึงฮยอนไม่ปราณีเลย ข้อมือเล็กถูกเข็มขัดเส้นหนาของซึงฮยอนรัดรึงติดไว้กับหัวเตียง นั่นเท่ากับว่าควอนจียงทำอะไรไม่ได้เลยแม้แต่จะต่อสู้

       ร่างสูงก้มลงดูดกลืนเม็ดทับทิมที่ตั้งชันทั้งสองข้าง แปลกขนาดควอนจียงไม่ได้ทำอะไรก็ทำให้เขามีอารมณ์ถึงเพียงนี้ อาภรณ์ของร่างเล็กถูกมือหนากระชากออกไปอย่างไม่เหลือชิ้นดี เปิดเผยทุกส่วนให้ร่างสูงได้ลิ้มลอง ทั้งขบเม้น ดูดกลืน สร้างรอยแดงไปทั่ว

“อ๊ะ! ฮ้า! อ๊ะ....หยะ..หยุด...” ร่างของจียงสะท้านไม่หยุด

“แน่ใจหรอว่าจะให้หยุด หืม? คุณหนูควอน” มือหนากอบกุมส่วนอ่อนไหวที่ตอนนี้มีน้ำปริ่มเยิ้มเพราะแรงอารมณ์

“เรียกชื่อผม” ซึงฮยอนเร่งจังหวะมือ

“ยะ..ยองเบ...ช่วยดะ...อ๊า!..” ซึงฮยอนกำมือแน่น ไม่ปล่อยให้ร่างเล็กได้ถึงปลายทางแห่งความปรารถนา

“กล้านักนะ บอกให้เรียกชื่อผมไง ซึงฮยอน จำไว้ ชเว ซึงฮยอนคู่หมั้นของคุณ!”

ร่างสูงขยับมืออีกครั้ง คราวนี้เรียกเสียงกรีดร้องของร่างเล็ก ไม่ไหวไม่ไหวแล้ว ศีรษะสวยส่ายไปมา

“ง่ายไปหน่อยไหม อย่าพึ่งสิครับคนดี”  

      ซึงฮยอนหยุดการกระทำทุกอย่างแล้วพูดกับจียงอย่างใจเย็น ร่างเล็กที่ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ ต้องเบิกตากว้างเมื่อร่างสูงปลดกางเกงสแล็กเนื้อดีออกจากตัว แก่นกายใหญ่โตผงาดตามแรงอารมณ์ จียงเบือนหน้าหนี แต่ถูกซึงฮยอนบีบกรามผินหน้าสวยให้หันหน้ามาประจันหน้ากับอาวุธรักของตน

“อือ..อุ๊ก!” จียงแทบสำลักลมหายใจตัวเองยามแท่งร้อนกระแทกเข้ามาที่ช่องปากเขา มันกระทุ้งกระแทกลึกสุดความยาวไปจนถึงลำคอ จียงรู้สึกหูอื้อ ตาลาย เค้ากำลังจะตาย ซึงฮยอนไม่ปราณีเลย ไม่มีคำว่าอ่อนโยนอยู่ในการกระทำใดๆที่เกิดขึ้น ณ ตอนนี้ จียงคิดว่าตัวเองน่าจะตายได้แล้ว แต่เหมือนสวรรค์จะเห็นใจ

     ร่างสูงถอนแก่นกายออก แต่มันยังไม่จบแค่นั้น เมื่อแรงอารมณ์ของร่างสูง สูงขึ้นจนสะกดไม่ไหว เขาคิดว่าจะเล้าโลมคนตรงหน้าก่อน แต่กลับทำไม่ได้ในเมื่อคนตรงหน้าเย้ายวนเหลือเกิน สุดท้ายก็เป็นเขาเองที่ทนไม่ไหว

“อา..ให้ตายสิจียง หน้านายเร้าอารมณ์เป็นบ้า”

       ซึงฮยอนยกขาเรียวเล็กขึ้นพาดบ่า จัดท่าทางให้เขาที่ แก่นกายใหญ่โต จ่อตรงปากทาง ไม่มีการเตรียมพร้อมไม่มีการเล้าโลมใดๆ อาจเพราะการร่วมรักครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่ซึงฮยอนร่วมรักกับ ผู้ชาย จึงไม่มีความจำเป็นที่จะอ่อนโยนด้วยอย่างผู้หญิง แล้วยังไงล่ะก็ผู้ชายคนนี้ไม่ใช่เหรอที่ครวญครางอยู่ใต้ร่างของเขาไม่ต่างจากผู้หญิง

“ไม่!!! อย่า!!! อ๊า!!!...” ซึงฮยอนโหดร้ายนักกดลำแท่งเข้าไปทีเดียวจนมิด  ช่องทางรักของจียงฉีกขาด แต่ ณ ขณะนี้ซึงฮยอนมีแต่อารมณ์ปรารถนาทั้งนั้นไม่มีแม้แต่เวลาจะมาฉุกคิดว่าการกระทำรุนแรงของตนนั้นสร้างความเจ็บปวดกับร่างเล็กแค่ไหน

“อืม...อา...ซี๊ดดด...แน่นดีจริงๆจี...ยง”เสียงขาดกระท่อนกระแท่นตามแรงอารมณ์และจังหวะกระแทก

“จะ..เจ็บ...ฮือ..อ๊ะ..เจ็บ...” จียงร้องครวญอย่างน่าสงสาร หยาดน้ำตาร่วงรินลงจากดวงตาสวย เขายอมแล้ว ยอมแล้วจริงๆ ร่างสูงแข็งแรงกำยำนัก เจ็บเหลือเกิน...ร่างบางถูกพลิกกลับหันหลัง ร่างสูงตามสอดแทรกกอดรัด ขบเม้มสร้างรอยแดงไปทั่ว เนื้อตัวบางบิดพลิ้วสั่นไหวไปตามแรงกระแทกขึ้นลง จียงเพียงรอว่าเมื่อไหร่เขาจะพ้นจากนรกนี้เสียที ทำไมพระเจ้าถึงโหดร้ายกับเขานัก เขาทำอะไรผิดนักเหรอ

เวลาผ่านไปนานหลายชั่วโมงที่ร่างสูงร่วมรักกับร่างแบบบางตรงหน้า

     จียงน่ารัก น่าใคร่ เสียจนเขายั้งอารมณ์ไม่อยู่ เสียงครางสุขสมดังมาจากด้านหลังไม่หยุด ช่องทางรักที่ไม่เคยมีใครรุกล้ำฉีกขาด กลิ่นคาวเลือดคละคลุ้งแต่ ณ เวลานี้ ทั้งคู่หาสนใจไม่แรงปรารถนาที่ทั้งคู่มีนำพาทั้งสองด่ำดิ่งจนถึงแรงปรารถนาที่ลึกที่สุด สะโพกหนากระแทกกายหนัก สองสามทีก่อนจะหลั่งลาวาอุ่นร้อนเข้าใส่ช่องทางรักด้านหลังของจียงอย่างแรง

“อ๊า!!!!”

“จียง! อืม...”

      ร่างสูงทิ้งตัวลงทาบทับร่างบาง เสียงลมหายใจหอบแรงก่อนจะผ่อนเป็นเบา จียงสลบไปแล้ว ร่างสูงถอนกายออก ปริมาณน้ำรักที่มากกว่าปกติ ล้นอกมาจากช่องทางรักไหลรินรดตามเรียวขา แต่แทนทีจะเป็นสีขาวขุ่น น้ำรักที่ซึงฮยอนเห็นนั้นกลับเป็นสีแดงข้น ซึงฮยอนเบิกตากว้าง..จียงยังบริสุทธิ์...ตาคมเหลือบมองร่างบางอย่างสำนึกผิด เนื้อตัวบอบบางนั้นเต็มไปด้วยรอยขบกัด ที่เขาเป็นคนสร้าง ข้อมือเล็กที่ถูกเข็มขัดรัดนั้นช้ำจนเป็นสีม่วง ซึงฮยอนมือสั่นปลดเข็มขัดที่เขารัดมือร่างเล็กไว้ กดจูบแผ่วเบาอย่างทะนุถนอม นึกโทษตัวเองที่มัวแต่โกรธร่างเล็กจนไม่ยอมฟังสิ่งใด เพียงได้ยินชื่อทง ยองเบ วินาทีนั้นสติซึงฮยอนก็ขาดสะบั้น เขายอมรับว่าเขาไม่พอใจที่ร่างเล็กเห็นคนอื่นสำคัญกว่าเขา เขาอยากให้คนตรงหน้ามองเขาเพียงคนเดียว แต่เขามีสิทธิ์อะไรล่ะ? พอได้ยินเรื่องหมั้น เขาจึงรู้ทันทีว่านี่จะเป็นวิธีผูกมัดร่างบางตรงหน้าให้อยู่กับเขา ต่อให้มันเลวทรามแค่ไหน หากมันจะทำให้คนตรงหน้าอยู่กับตนได้เขาก็จะทำ ซึงฮยอนเดินเข้าไปในห้องน้ำหยิบกะมังกับผ้าขนหนูเนื้อนุ่มเช็ดตัวร่างบาง เช็ดคราบคาวรัก ปรนนิบัติร่างเล็กอย่างที่ไม่เคยทำให้ใครในชีวิต 

     “ควอน จียง  ชั้นไม่รู้ว่าความรู้สึกนี้คืออะไร แต่ถ้ามันคือความรัก มันคงเป็นรักแรกพบ รักตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้สบตานายวันนั้น” ร่างสูงเอ่ยกระซิบแผ่วเบา ล้มตัวนอนข้างๆรั้งกายบางมากกกอด กดจูบบนหน้าผากนวล ยกยิ้มละมุนก่อนจะผลอยหลับไป

กลับไปเม้นท์ในเด็กดี : http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1121565&chapter=5